Bez jutra

Przedstawiony na grafice młody mężczyzna to zapewne muzyk. Wskazują na to skrzypce, które trzyma kurczowo pod pachą. Jego smutny i zmartwiony wyraz twarzy, zgarbiona sylwetka zdradzają, w jakim jest nastroju. Pełen rezygnacji nie widzi perspektyw dla tego, co robi, co naprawdę jest miłością jego życia – muzyki.

Może wylała się na niego fala krytyki po dopiero zakończonym ulicznym występie? A może występ nie przyniósł spodziewanego dochodu? Czy świadczy o tym leżąca na ławce obok czapka mężczyzny, która powinna być wypełniona brzęczącymi monetami, a jest prawdopodobnie pusta?

Dramatyzmu scenie dodaje fakt, że muzyk siedzi na ławce wciśnięty w narożnik muru, a nad nim znajduje się rynna. W razie deszczu przemoknie do suchej nitki, ale można odnieść wrażenie, że ten młody człowiek zupełnie zobojętniał na swój los. Zapewne dokucza mu zimno, gdyż długi, dwurzędowy płaszcz, w który jest ubrany, ma zapięty pod samą szyję. W dodatku siedzi na ulicy, na co wskazuje bruk na pierwszym planie.

Barwicki przy użyciu prostych środków ukazał samotność artysty i niezrozumienie jednostki przez społeczeństwo. Ze sztuki trudno wyżyć, a sukces za życia i idące z tym w parze bogactwo nie wszystkim są pisane. Barwicki, sam będąc artystą, wiedział, że w profesjach artystycznych, na przykład malarza, ale też muzyka, są lepsze i gorsze chwile, a trzeba zarobić na codzienną porcję chleba. Smutny tytuł grafiki – Bez jutra – wskazuje, jak niepewny jest los artysty, a powodzenie zależy nie tylko od ciężkiej pracy czy talentu, ale też od odrobiny szczęścia.