Matka Boska Ostrobramska

Wśród przedmiotów, które zabierała ze sobą na nowe miejsce ludność przesiedlana z terenów przyłączonych do ZSRR można odnaleźć przede wszystkim najpotrzebniejsze sprzęty domowe oraz gospodarskie. Dodatkowo, w skład bagażu przesiedleńców wchodziły także dokumenty, pamiątki rodzinne, elementy dekoracyjne, odzież, pożywienie, instrumenty muzyczne i dewocjonalia. Wizerunki świętych (często lokalnych), które kojarzą się z domem, były przez nich traktowane jako przywieziony ze sobą kawałek dawnego świata. Powieszenie zabranego z rodzinnego domu, przywiezionego ze sobą świętego obrazka na ścianie nowego mieszkania stanowiło swego rodzaju gest przynależności, symbolicznego oswojenia zupełnie obcej geograficznie oraz kulturowo przestrzeni. Rodzina Aleksandra i Marii Pisiuków, mimo iż byli wyznania mojżeszowego, również zabrała ze sobą przedstawienie Matki Boskiej Ostrobramskiej. Niewielki, wytłoczony w blasze i podmalowany wizerunek Marii na sierpie księżyca wykonany został na podobieństwo świętego obrazu znajdującego się w wileńskiej Ostrej Bramie. Jako jeden z najbardziej rozpoznawanych symboli rodzinnego miasta, przedmiot pełnił funkcję swego rodzaju „relikwii”, ale nie w stricte religijnym znaczeniu tego słowa. Stanowił „kawałek domu”, pamiątkę z rodzinnych stron.

Marta Frączkiewicz