Dwutalar medalowy

Panowanie księcia Bogusława XIV (1620–1637) w całości przypadało na okres wojny trzydziestoletniej. Księstwo pomimo polityki neutralności, jako część Rzeszy ponosiło koszty wojny. Ostatecznie w 1627 roku poddało się dyktatowi i okupacji kraju przez wojska cesarskie. Utrzymanie obcej armii doprowadziło do załamania rynku pieniężnego. Na monety przebijano srebra zarekwirowane z kościołów, dworów, a nawet z książęcego skarbca. Dramat sytuacji polegał na tym, że była to produkcja ukierunkowana na płatności dla cesarskich wojsk stacjonujących na Pomorzu podczas wojny, a nie na poprawę finansów księstwa. Ostanie lata panowania księcia Bogusława XIV przyniosły wyraźny wzrost emisji monet, szczególnie talarów i dukatów. Serie talarów (ok. 120 odmian stempli) masowo produkowano w Szczecinie i Koszalinie. W większości mają portretowe ujęcie popiersia lub półpostaci księcia na awersie i wielopolową tarczę herbową na odwrocie. Dwutalar pojawił się pod koniec panowania, mocno schorowanego Bogusława XIV. Choć różni się od innych monet obiegowych i dekoracyjnością bardziej przypomina medal, wybity został zgodnie ze standardami. Emisja talarów medalowych pojawiła się wkrótce po uchwaleniu wewnętrznych reform państwa (1934), w krytycznej sytuacji politycznej i spodziewanej śmierci księcia. Ze względu na przedstawienia daje nam pewne pojęcie o ideologii pomorskiego dworu. W mennictwie pomorskim jest to jedyny wizerunek konny władcy, do tego w tak dynamicznym i pomnikowym ujęciu. Towarzyszący jeźdźcowi atrybut – pałka, tzw. regiment, podobnie jak motyw architektoniczny na drugim planie rewersu, bardziej oddają treść ceremonialną niż militarną. Wielki herb Pomorza i pełna tytulatura uzupełniają propagandowy charakter emisji. Stemplem talara, oprócz podwójnych sztuk, wybito również okazy w złocie o wadze 10 dukatów, wszystkie przeznaczone dla wąskiego kręgu ówczesnych elit. Moneta pochodzi z kolekcji Helmuta Hahna i do zbiorów muzealnych została nabyta w 2013 roku na aukcji w Berlinie.

Genowefa Horoszko