Fragment aplikacji szaty kobiecej
1801 — 1900
Muzeum Okręgowe w Toruniu
Jest częścią kolekcji: Tkaniny, hafty, ubiory i akcesoria stroju XVI–XIX wiek
Odległy, tajemniczy kraj, jakim jawiły się Chiny, z egzotyczną i zadziwiającą sztuką był od wieków przedmiotem zainteresowań Europejczyków. Nieliczne wyroby chińskie, które już w średniowieczu pojawiały się w Europie, podsycały ciekawość. Porcelanę czy różnorodne tkaniny jedwabne sprowadzano z niemałym trudem. W XIX wieku zainteresowanie Orientem rozkwitło ponownie i wpłynęły na wiele dziedzin kultury europejskiej. Coraz większa łatwość podróżowania i rozwój mody na turystkę sprzyjał kolekcjonowaniu przedmiotów egzotycznych i orientalnych, często będących pamiątką z podróży. Odpowiedzią na to zjawisko była produkcja wyrobów zgodnych z gustami Europejczyków. Suknia chińska może być tego przykładem. Przywieziona do Polski stanowiła prawdopodobnie strój domowy elegantki żyjącej na przełomie XIX i XX wieku. Suknia ma fason oficjalny, charakterystyczny dla dworskiej mody w czasach panowania dynastii mandżurskiej (1644–1911). Męskie i kobiece szaty w tym czasie miały taki sam krój. Różniły się dekoracją i kolorem. Kobiece zdobiono haftowanymi motywami kwiatów i ptaków.
Odświętny charakter stroju jest podkreślony przez bogactwo kolorowych haftowanych ornamentów z powtarzającym się motywem feniksa. Mityczny ptak, który symbolizował splendor i wysokie wartości etyczne, miał pojawiać się na ziemi, tylko gdy panował na niej władca szlachetny i rozsądny. Haftowane na brzegach sukni gałązki kwitnącej brzoskwini to symbol długowieczności, a piwonia, uznawana za królową kwiatów, uosabia kobiecą urodę i wdzięk. Suknia jest wykonana z różowoamarantowego adamaszku, w kolorze, który nie należy do piątki tradycyjnych barw. Wskazywałoby to na nieoficjalny charakter ubioru.
Otwarte są więc dwie możliwości: był to strój codzienny zamożnej Chinki lub był przeznaczony dla odbiorcy europejskiego. Pastel Teodora Axentowicza Portret kobiety w chińskiej ślubnej szacie kobiecej „longpao” czy też autoportret Leona Wyczółkowskiego w chińskiej szacie męskiej półoficjalnej „longpao” potwierdzają popularność chińskiego kostiumu również w Polsce.
Magdalena Norkowska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 137 cm, szerokość: 125 cm
Rodzaj obiektu
element ubioru
Technika
aplikacja, szycie, haft płaski
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1801 — 1900
Muzeum Okręgowe w Toruniu
1801 — 1900
Muzeum Okręgowe w Toruniu
nieznany
1890 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.