![MNS/H/820 Filiżanka do herbaty - ujęcie z przodu; Duża filiżanka z białej porcelany dekorowana złoceniami. Czarka filiżanki okrągła w przekroju poziomym, szeroka na wysokości wylewu zwęża się w kierunku dna. Poniżej wylewu złocony ornament w formie ukośnego szrafowania ograniczonego od góry poziomą dookolną linią i od dołu ułożonymi na przemian C-kształtnymi elementami nawiązującymi do uproszczonego ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Na zewnętrznej ściance czarki oraz na stopce delikatne dookolne pasmo ornamentu plastycznego w formie spłaszczonych esownic i rozciągniętego motywu małżowinowo-chrząstkowego. Nawiązuje do niego również forma uszka ozdobionego pasmem złocenia na stronie grzbietowej, które przechodzi w cienką strużkę podkreślającą plastyczność ślimacznicy na profilu uszka, tuż przy łączeniu górnej jego części z czarką.](/brepo/panel_repo/2023/03/01/afmwpn/contain-360-1000-max-mns-h-820-diga4153-m.jpg)
Filiżanka do herbaty
1930 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Pamiątki po szczecińskich pionierach
Jedną z najbardziej zasłużonych osób w powojennej historii Szczecina była Helena Kurcyusz (1914-1999), architektka i urbanistka, która jako współorganizatorka służby budowlanej brała udział w tworzeniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego szeregu miast dawnego województwa szczecińskiego. Będąc inicjatorką wielu działań i wydarzeń artystycznych integrujących nielicznych w powojennych latach ludzi kultury, aktywnie uczestniczyła zwłaszcza w organizacji i pracach Klubu „13 Muz”, skupiającego środowisko literacko-artystyczne powojennego Szczecina.
Jej dom przy ulicy Stanisława Wyspiańskiego 7 szybko stał się nieoficjalnym salonem kulturalnym, w którym często gościła ówczesna elita miasta. Odbywały się tam różnego rodzaju spotkania towarzyskie, odczyty, wieczory poetyckie, a nawet kameralne wernisaże. Jako, że willa była duża, pokoje były wynajmowane – najczęściej studentom architektury.
Młodzi lokatorzy częstokroć byli wzywani przez Kurcyuszową do znajdującego się na parterze domu aparatu telefonicznego za pomocą niewielkiego, glinianego dzwonka. Obiekt ten wraz z innymi pamiątkami został przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie po jej śmierci w 1999 r.
Anna Lew-Machniak
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 5.5 cm
Rodzaj obiektu
akcesoria, dzwon, suwenir, wyposażenie domu
Technika
lepienie ręczne
Tworzywo / materiał
ceramika
Pochodzenie / sposób pozyskania
akt darowizny
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1930 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1901 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1940 — 1970
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Okręgowe w Toruniu
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna