Krzesło z kurdybanem

Prezentowane krzesło w typie mebli gdańskich jest jednym z pary bliźniaczo podobnych (S.537MŁ; S.538MŁ), przywiezionych do zamku łańcuckiego w 1924 r. Krzesła należały do zbiorów odziedziczonych przez Alfreda Potockiego po Mikołaju Potockim z Paryża, przedstawicielu tulczyńskiej linii rodu. Mikołaj Potocki był synem Mieczysława, wnukiem Szczęsnego Potockiego i Zofii zwanej piękną Bitynką, na cześć której założony pod Humaniem park krajobrazowy nazwano Zofiówką (Ukraina). Umierając bezdzietnie w 1921 r. Mikołaj Potocki zostawił spadek czwartemu łańcuckiemu ordynatowi. Wprawdzie wraz ze spadkiem Alfred Potocki odziedziczył wiążące zobowiązania finansowe, jednak dostał także pamiątki przechowywane do dziś w Muzeum-Zamek. Wśród nich para barokowych krzeseł krytych kurdybanem czyli garbowaną, barwioną, złoconą i tłoczoną we wzory skórą. Pochodzenie krzeseł nie jest znane. Kształtem przypominają angielskie barokowe meble, a wygięte kabriolowe przednie nogi i wysokie oparcie korelują ze stylem angielskiej królowej Anny (Queen Anna). Należy jednak pamiętać, że wpływy angielskiego meblarstwa sięgały kontynentalnej Europy. Podobne w kształcie krzesła wykonywano także w Hiszpanii, Holandii i Gdańsku.
Opracowała Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967