Portret matki artysty

Szczecinianin Gustav Wimmer uczył się kupiectwa, równocześnie pobierając lekcje rysunku u Reinholda Hoberga. Aby kontynuować edukację artystyczną wyjechał do Berlina – w latach 1897–1901 studiował w tamtejszej akademii. Odbył podróż studyjną po Włoszech, odwiedzając m.in. Rzym i Florencję. Po studiach powrócił do Szczecina. W 1913 roku, w nowo otwartym szczecińskim Muzeum Miejskim zaprezentowano jego obraz Letni dzień w Puszczy Bukowej. W 1937 roku Szczecińskie Towarzystwo Muzealne z okazji 60. urodzin malarza zorganizowało retrospektywną wystawę jego twórczości. W 1944 roku artysta ewakuował się do Heringsdorfu, wkrótce przeniósł się do Fryzji, zmarł w marcu 1964 roku w Kilonii.

Twórczość Wimmera jest dość jednorodna – wypełniają ją pomorskie krajobrazy, wpisujące się w nastrój fin de siécle'u. Dzieła są świadectwem wierności własnemu stylowi, potwierdzającemu wrażliwość artysty na światło i barwę. Jej wyrazem jest rozmywająca się forma, barwna mgła. Poza pejzażami w dorobku Wimmera odnaleźć można portrety. Znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie Portret matki w czarnej sukni powstał 1931 roku, krótko po jej śmierci. Na subtelnie złamanym jasną zielenią, szarym tle przedstawiona została kobieta o siwych włosach, upiętych w mały kok. Ubrana jest w skromną, zapiętą pod szyją, czarną suknię, z niewielką koralową broszą. Uwagę widza zwraca pełne spokoju i dostojeństwa spojrzenie postaci. Znanych jest jeszcze kilka innych przedstawień matki artysty. W 1901 roku powstała para grafik, przedstawiających portretowo ujęte głowy rodziców. Z 1910 roku pochodzi niewielki, wykonany na drewnianym podobraziu Portret matki, kolejny zaś to malowane techniką olejną na płótnie wielkoformatowe przedstawienie Portret matki w lesie z 1915 roku. Zachował się jeszcze szkic olejny na tekturze z 1919 roku. Ostatni z portretów matki z ok. 1939 roku – Autoportret z matką znany jest jedynie ze źródeł, został bowiem pocięty przez malarza.

Dariusz Kacprzak