Miecz dwusieczny

Żelazny miecz z obosieczną głownią, z II–I wieku p.n.e., znaleziono w pochówku ciałopalnym w Olesznie, pow. drawski. Przed włożeniem do grobu miecz został rytualnie, czterokrotnie zwinięty w spiralę. Obrzędowe niszczenie uzbrojenia było powszechną praktyką w dorzeczu Odry i Wisły w okresie pomiędzy II wiekiem p.n.e a III stuleciem n.e. Miecz reprezentuje jeden z czterech zasadniczych typów mieczy obosiecznych używanych w dwóch ostatnich wiekach p.n.e. Kryterium podziału stanowi forma przejścia trzpienia rękojeści w głownię. Przypuszcza się, że kunsztowniej wykonane egzemplarze były importowane z obszarów celtyckich. Cmentarzysko ciałopalne w Olesznie, z którego pochodzi miecz odkryto przypadkowo w grudniu 1933 roku podczas budowy drogi do Drawska Pomorskiego. Użytkowane było przez ludność kultury oksywskiej w młodszym okresie przedrzymskim, w II–I stuleciu p.n.e. Na cmentarzyskach z nią związanych męskie groby ciałopalne były wyposażone w broń, często rytualnie zniszczoną w trakcie obrzędów pogrzebowych.

Bartłomiej Rogalski