Zapinka płytowa, fibula

Jest to znakomicie zachowana zapinka płytowata z brązu. Składa się z dwóch litych tarczek połączonych zdobionym kunsztownie kabłąkiem. Ruchomą część fibuli stanowi igła, zakończona masywnym kółkiem. Ozdoba ta wchodzi w skład dużego skarbu złożonego z ozdób i narzędzi, pierwotnie umieszczonych w glinianym naczyniu, które znaleziono przypadkowo w 1884 roku podczas rozrzucania kopca ziemniaków. W 1944 roku większość przedmiotów z brązu została wywieziona na zachód Niemiec i ukryta przed zniszczeniem wojennym i grabieżą. Ponowne scalenie skarbu nastąpiło dopiero w 2009 roku w efekcie polsko-niemieckiej wymiany dawnych zbiorów archeologicznych. Depozyt z Rzędzin należy do jednych z ciekawszych znalezisk archeologicznych. Reprezentuje nieliczną grupę skarbów pomorskich z IV okresu epoki brązu (lata ok. 1100–900 BC), które w swoim składzie nie mają ozdób brązowych typu „łużyckiego”, ale wyroby charakterystyczne dla nordyjskiego kręgu kulturowego, który obejmował rozległe tereny południowej Skandynawii oraz północnych i środkowych Niemiec. Prezentowana zapinka wykonana w miejscowych pomorskich warsztatach jest wzorowana na produkcji brązowniczej charakterystycznej dla północnej Europy. Fibule tej odmiany, z niewielkim guzkiem na tarczce, znane są na Pomorzu zaledwie z kilku egzemplarzy.

Dorota Kozłowska