Płytka trapezowata

Płytka ze złota ma formę symetrycznego klina, który przechodzi na węższym zakończeniu w imitację owalnej w przekroju nasady lub ucha. Jest zdobiona tylko na zewnętrznej stronie ornamentem pseudoperełkowym i motywem koncentrycznych kółek. W zbiorach Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się dwie takie niemal identyczne złote płytki ze Skalina, znalezione razem. Szczegóły odkrycia złotych płytek nie są znane podobnie jak oraz kontekst, w jakim wystąpiły. Na podstawie skąpych danych archiwalnych wiadomo jedynie, że oba te przedmioty znaleziono przypadkowo w latach trzydziestych XX wieku, na terenie żwirowni pod Skalinem. Złote płytki mogą pochodzić ze zniszczonego grobu. Ich funkcja pozostaje zagadką. Możliwe, że są fragmentami naszyjnika lub bransolety. Należy je łączyć z ludnością grupy dębczyńskiej i datować na V wiek. Grupę dębczyńską nazwano od miejscowości Dębczyno pod Białogardem, gdzie jeszcze przed drugą wojną światową odkryto dwa cmentarzyska tej ludności. Później dokonywano kolejnych odkryć osad i nekropolii w dolinie Parsęty. Grupa dębczyńska funkcjonowała na Pomorzu Zachodnim w późnym okresie wpływów rzymskich i okresie wędrówek ludów, czyli od końca II do VI wieku. Przypuszcza się, że jest to ta część ludności kultury wielbarskiej, która nie wzięła udziału w migracji z Pomorza na południowy wschód.

Bartłomiej Rogalski