Jazz

Erna Rosenstein edukację artystyczną odbyła w latach 1932–1934 w Frauen Akademie w Wiedniu i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1934–1936, w pracowni Wojciecha Weissa. W 1937 roku udała się w podróż do Paryża. Od połowy 1946 roku mieszkała w Krakowie, a od 1949 w Warszawie. Po wyzwoleniu dołączyła do Grupy Młodych Plastyków, a w 1957 roku do Grupy Krakowskiej. Największy wpływ na jej twórczość wywarł surrealizm, ale trudno jej dokonania zamknąć jedynie w jego ramach. Erna Rosenstein została zaproszona do wzięcia udziału w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Pałacu Sztuki w Krakowie, która odegrała ważną rolę w powojennym życiu artystycznym. Wystawiła tam kilka prac. Jedna z nich zatytułowana Jazz (1947) znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie. Obraz wpisuje się w grupę prac, w których nie dominuje doświadczenie drugiej wojny światowej. Nawiązuje do konkretnego dzieła, które silnie wpłynęło na wyobraźnię artystów 1. połowy XX wieku, a mianowicie obraz Trzech muzykantów (1921) Pabla Picasso. Płótno to bywa interpretowane jako podsumowanie okresu kubizmu syntetycznego w malarstwie Picassa. Podobnie jak w wypadku innych płócien z tego etapu twórczości, początkowo mamy do czynienia ze zgeometryzowaniem postaci, a następnie z rozbiciem ich na mniejsze proste kształty, które później na nowo połączone zostają w formy. O ile jednak pojedyncze fragmenty nie są do siebie dopasowane, o tyle cała kompozycja jest już spójna. Wszystkie z powyższych zabiegów mają na celu podkreślenie niejednoznaczności postrzegania. Ponadto Picasso więcej uwagi w tej pracy poświęcił kolorowi – sięgnął po barwy czyste, podstawowe. Rosenstein natomiast przekroczyła granice wyznaczone przez Picassa, korzystając z zasobów semantycznych kubizmu, które rozwinęła o elementy surrealizmu.

Beata Małgorzata Wolska