Komar

W latach 20. XX stulecia w Lublinie nieregularnie ukazywało się czasopismo satyryczne pod tytułem „Komar”. Jego wydawcą i redaktorem był Tadeusz Marcińczyk, piszący pod pseudonimem Temark. Za jego sprawą już w 1910 roku spod prasy lubelskiej drukarni „Pośpieszna” wyszły dwa numery jednodniówki humorystycznej „Jeż”. Zapewne kontynuacją tego periodyku miał być dwutygodnik „Komar”, który zaczęto wydawać w 1922 roku. Pomysłodawca obu pism pozostał wierny nazewnictwu nawiązującemu do „kłujących” stworzeń.

„Komar” był przygotowywany  do składu kolejno w drukarniach „Udziałowej”, „Ziemiańskiej”, a następnie „Ludowej”. Jego redakcja mieściła się przy ulicy Krakowskie Przedmieście. W maju 1925 roku wydawcą został Józef Sadzikowski. Pół roku później ukazał się ostatni numer pisma.

W numerze dwunastym, z 1 września 1925 roku, kąśliwie, jak przystało na czasopismo satyryczne, komentowano bieżącą sytuację na świecie, w kraju i w mieście. Na okładce zamieszczono satyrę na trwające międzynarodowe rokowania, które ostatecznie podpisano w październiku tego roku w szwajcarskim Locarno. Niekorzystne dla Polski porozumienia zobrazowano przywiązanym do słupa z napisem „pakt gwarancyjny” Francuzem o zasłoniętych ustach, milcząco aprobującym widoczną w tle szarpaninę między niemieckim i polskim żołnierzem oraz bolszewikiem. Równie prześmiewczo przedstawiono w cyklu rysunków inwestycje amerykańskiej firmy „Ulen & Company” na terenie Lublina prognozowane przez wydawców „Komara” do 2125 roku!

Te i inne humorystyczne ilustracje ubarwiły treści opowiadań i przytaczanych dowcipów poruszających na łamach „Komara” różnorodną tematyką społeczno-obyczajową.