Pas męski

Pas welwetowy do stroju męskiego świątecznego noszono w okolicach Krzczonowa. Pochodzi z Piotrkowa w gminie Jabłonna, został uszyty maszynowo przez Marię Ciuraj w 1910 roku. Ma długość 88 cm, a szerokość 11 cm. Jest wykonany z czarnego aksamitu podszytego płótnem. Dłuższe brzegi aksamitu są wycięte w ząbki przyszyte żółtą nitką, pod które jest podłożony pas materiału w kolorze amarantowym, a na nim naszyta taśma złota w zygzak. Cały ten fragment materiału na brzegu i podszewka dodatkowo są obszyte tasiemką, zwaną szczoteczka, w kolorze czerwonym. Na środku pasa, koło siebie, w aksamicie są wycięte drobne romby, zwane okienkami, które zostały obszyte żółtą nitką. Pod każdy z nich jest podłożony pas tkaniny biało-czerwono-zielonej ze srebrzystą nitką. Nad okienkami i pod nimi są naszyte tasiemki amarantowe i zielone oraz złota w zygzak. Część tasiemek uległa uszkodzeniu, są wyprute. Pas zapinany jest na trzy ciemne guziki i ręcznie wykonane szlufki oraz haftki.

Taki rodzaj pasa w stroju krzczonowski był nakładany od początku XX wieku do I wojny światowej na koszulę noszoną na wypust, czyli na spodnie. Było to już po znaczących przemianach tego stroju – zrezygnowano ze stosowania samodziałowych tkanin na rzecz fabrycznych i wprowadzono nowe elementy odzieży, w tym opisany pas, oraz inne sposoby zdobienia. Wspomniane okienka były również stosowane w kaftanie męskim wzdłuż zapięcia i w pasie równolegle do krawędzi dolnej.