Sekstant SNO-T w skrzynce z akcesoriami i atestami

Wynaleziony przez Johna Hadleya (1682–1744), brytyjskiego matematyka i wynalazcę w 1731 r. sekstant do dziś zasadniczo nie zmienił swej konstrukcji. Ten nawigacyjny przyrząd o dość skomplikowanej budowie służy do mierzenia odległości kątowej pomiędzy dwoma widocznymi punktami. Jego podstawowe zadanie w astronawigacji to pomiar kąta pomiędzy obserwowanym ciałem niebieskim a horyzontem, który wraz z czasem pomiaru służy do wyznaczania linii pozycyjnych na mapach morskich i aeronautycznych. Sekstansu można użyć, by zmierzyć wysokość punktu orientacyjnego i na podstawie tej informacji określić własną odległość od niego. W pozycji horyzontalnej posłuży natomiast do określenia kątów między obiektami zlokalizowanymi na mapach a kombinacja kątów między przynajmniej trzema takimi punktami umożliwi ustalenie pozycji statku względem tych punktów.

SNO – T to skrót oznaczający Sekstant Nawigacyjny z Oświetleniem – Tropikalny. Został zaprojektowany na potrzeby radzieckiej marynarki wojennej zastępując model SNO-M. Podczas gdy SNO-M był kopią seksantu CPlath z okresu II wojny światowej, to SNO-T stanowił nie tylko zmodyfikowaną, ale i ulepszoną wersję wczesnego Trommelsextant produkcji Freiberger Präzisionsmechanik GmbH (1771- ). SNO – T posiadał dodatkowo oświetlenie szkła powiększającego i był przystosowany do trudnych tropikalnych warunków. Jest uważany za jeden z najbardziej dokładnych sekstansów na świecie. Wyprodukowany został na terenie Związku Radzieckiego, prawdopodobnie w Leningradzie, około 1976 r.

Leszek Kocela