Talar

Ferdynand I Habsburg (1503–1564) umocnił pozycję swojej dynastii w Europie, zapewniając jej sukcesję w Niemczech, Czechach i na Węgrzech. Przed śmiercią podzielił ziemie dziedziczne Habsburgów pomiędzy swoich synów. Arcyksiążę Ferdynand II otrzymał Tyrol oraz posiadłości w Szwabii i południowej Alzacji. Ferdynand II Habsburg (1529–1595) był przygotowany do roli władcy. W 1547 roku ojciec uczynił go administratorem Czech. Przebywał tam do 1567 roku. Arcyksiążę był miłośnikiem nauki i sztuki. Kupował cenne książki, kolekcjonował malarstwo i militaria. Był zdolnym zarządcą, lecz mimo przeprowadzonych w Tyrolu reform administracyjnych i fiskalnych, jego pasje kolekcjonerskie stale wpędzały go w długi. Na bazie złóż srebra w Schwarz władca prowadził produkcję menniczą, ale prezentowany talar nie został wybity w Tyrolu. Powstał na przeciwległym krańcu dóbr Ferdynanda – w Ensisheim w południowej Alzacji. Informuje o tym napis i herby na rewersie monety. W centrum rewersu umieszczono hiszpańską tarczę herbową, którą przykrywa korona książęca. Tarczę oplata w łańcuch Orderu Złotego Runa, odznaczenie dynastyczne domu Habsburgów. Na tarczy umieszczono herby Królestwa Czech, Królestwa Węgier, okręgu Breisgau w Szwabii oraz Królestwa Kastylii i Leonu. Na środku tarczy położono mały herb Alzacji. Napis otokowy, będący kontynuacją napisu z awersu oznajmiał, że Ferdynand II oprócz tytułu arcyksięcia Austrii posiadał również godność księcia Burgundii, landrafa Alzacji i hrabiego Ferrette. Dlatego po obu stronach herbu głównego umieszczono małe tarcze z herbami panów na Ferrete (lew) i hrabstwa Ferrete (ryby). Moneta nie jest datowana, lecz uważa się, że wybito ją w 1564 roku, w momencie przydzielenia Ferdynandowi ziem w Austrii Przedniej. Ferdynand II nie miał synów uprawnionych do odziedziczenia księstwa i objęcia w nim władzy, dlatego po jego śmierci ziemie przejął bratanek, cesarz Rudolf II Habsburg (1522–1612).

Mieszko Pawłowski