Eltern | Rodzice (Portret starej kobiety i mężczyzny)

Kompozycja Käthe Kollwitz przedstawia dwoje starych ludzi w nieokreślonej przestrzeni, siedzących nieruchomo, z opuszczonym wzrokiem i złożonymi rękami, zajętych własnymi myślami. Na ich wychudłych, pobrużdżonych twarzach z workami pod oczami maluje się cierpienie i rozpacz. W ten dramatyczny sposób Kollwitz ukazała emocje i uczucia rodziców po stracie dziecka. Bodźcem była sytuacja rodzinna artystki – jej młodszy syn, Peter, zginął we Flandrii na froncie pierwszej wojny światowej w październiku 1914 roku. W tym samym roku Kollwitz podjęła pracę nad rzeźbą – pomnikiem „Rodzice w żałobie”, ukończonym w 1932 roku. Dzieło to, na którym rodzice mają cechy autoportretowe, początkowo stanęło na cmentarzu wojskowym w Roggenwalde we Flandrii, w 1958 roku zostało przeniesione na niemiecki cmentarz wojskowy we Vladslo.

Grafika została wykonana w 1919 roku techniką litografii kredkowej, odbita na papierze i sygnowana ołówkiem.

Käthe Kollwitz, z domu Schmidt, urodziła się w 1867 roku w Königsbergu w Prusach Wschodnich, zmarła w 1945 roku w Moritzburgu w Saksonii. Studiowała malarstwo i rysunek w szkole prowadzonej przez Związek Artystek Berlińskich. Kontynuowała naukę malarstwa w Monachium. Istotny wpływ wywarło na nią dzieło Maksa Klingera Leben (Życie) Opus VIII. Pracowała początkowo we własnym atelier w Królewcu. Wyszła za mąż za lekarza, Karla Kollwitza i przeniosła się do Berlina. Pierwsze próby graficzne podjęte w Królewcu uwieńczyła pełnym dramatyzmu cyklem Ein Weberaufstand (Powstanie tkaczy). Kollwitz była rzeźbiarką i graficzką niezwykle utalentowaną, nowatorską. Jej ekspresjonistyczne dzieła poruszały tematy odzwierciedlające kondycję społeczeństwa, piętnowały niesprawiedliwość kapitalistycznych stosunków, zwłaszcza dramatyczny los kobiet. Były też protestem przeciwko wojnie. W 1919 roku artystka jako pierwsza kobieta została wybrana do Pruskiej Akademii Sztuki.

Ewa Gwiazdowska