Paciorek dwusegmentowy

Paciorek szklany zdobiony złotą folią, odkryty podczas badań wykopaliskowych w 1961 roku na terenie wczesnośredniowiecznego grodziska w Kamieniu Pomorskim, tak zwany dwusegmentowy, jest wykonany techniką wyciągania rurki szklanej, na którą nakładano złotą folię i następnie pokrywano drugą warstwą masy szklanej. W tej technice masa szklana była cięta na odcinki i kształtowana specjalnymi szczypcami. Wykonane w ten sposób paciorki mają bardzo charakterystyczny baniasty kształt. Powstałe z rurki szklanej cylindryczne paciorki często poddawano dalszej odróbce polegającej na obtapianiu lub piłowaniu nierówności.

Najpopularniejszą metodą wytwarzania paciorków szklanych we wczesnym średniowieczu była technika nawijania. Polegała ona na nawijaniu nici lub taśmy rozgrzanego szkła na gorący pręt. Bardzo często na powierzchni paciorków pozostawały ślady końcówek taśmy lub zlepiania. Innym sposobem wyrobu paciorków była tzw. technika kropli. Na rozgrzany pręt nabierano niewielką ilość masy szklanej, upuszczano ją na podkładkę, a następnie przebijano gorącym prętem. Na uformowane, ale jeszcze nie ostygłe paciorki nanoszono zdobienia, na przykład w postaci grudek szkła nici szklanej, pojedynczej lub zwielokrotnionej, formowanej w fale, zygzaki lub prostej.

Ewa Górkiewicz-Bucka