Reprodukcja pocztówki z cyklu "Wielcy i sławni ludzie Polski" z wizerunkiem Wincentego Pola

W 1995 roku w Dworku Wincentego Pola w Lublinie odbyła się uroczysta przedwieczerz bibliofilska Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki, podczas której toruński prawnik, badacz dziejów swego miasta, publicysta, wreszcie kolekcjoner i bibliofil Tadeusz Zakrzewski (1922–2014) został uhonorowany Orderem Białego Kruka ze Słonecznikiem. Wizyta w Dworku poskutkowała dwa lata później przekazaniem przezeń na rzecz Muzeum kilku interesujących polianów, wśród nich opisywanej pocztówki.

Jest ona reprodukcją (wykonaną wkrótce po ukazaniu się oryginału) jednej z kart tworzących serię „Wielcy i Sławni Ludzie Polski”, która wychodziła na przestrzeni kilkunastu lat, na przełomie XIX i XX wieku. Ukazało się w niej kilkadziesiąt wzorów, między innymi z podobiznami szczególnie zasłużonych królów polskich i arystokratów, uczonych, poetów, pisarzy, malarzy czy kompozytorów. To, że w tak doborowym towarzystwie znalazł się Wincenty Pol, świadczy o jego faktycznej ówczesnej sławie.

Co ciekawe, krótka notka biograficzna, zamieszczona obok portretu poety-geografa, podaje zarówno niewłaściwe miejsce jego urodzenia („Firlejówka” miast ulicy Grodzkiej na lubelskim Starym Mieście), jak i błędną datę dzienną śmierci (3, nie 2 grudnia).

Pocztówkę (z życzeniami noworocznymi) nadano w Toruniu 31 grudnia 1898 roku. Nie wiemy, kto był jej nadawcą (Roman). Udało nam się natomiast zidentyfikować adresata. Był nim, wówczas niespełna 17-letni, Henryk Szuman, mieszkający również w Toruniu (wtedy jeszcze niemieckim Thorn) przy Werderstrasse, przylegającej od północnego wschodu do Starego Miasta (dziś ulica Leona Szumana, nosząca imię ojca Henryka, sławnego chirurga). Kilka lat później Henryk wstąpił do seminarium duchownego w Pelplinie i został wielkiej zacności kapłanem. Czterdzieści lat po otrzymaniu owych serdecznych życzeń, w październiku 1939 roku został rozstrzelany przez hitlerowców. Obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny.