Spódnica

Spódnica do stroju świątecznego krzczonowskiego pochodzi z Bychawki, w gminie Bychawa. Została wykonana przez krawcową w 1910 roku. Jest uszyta maszynowo z ciemnofioletowej wełenki z czterech brytów, jej długość to 73 cm, szerokość 260 cm. W górnej części materiał na prawie całej szerokości jest ułożony w plisy, wszyte w wąski pasek wykonany z tego samego materiału, zwany oszewką, którego końcówki, przy rozcięciu, wystają poza pas i służą do zawiązywania spódnicy. Przy rozcięciu, które znajduje się z przodu, spódnica jest gładka, nieułożona w fałdy dla oszczędzenia materiału; ta część była zakrywana fartuchem. Dołem od wewnętrznej strony spódnica jest obszyta pasem z szarego płótna, zwanego podmurówką, a na brzegu czarną tasiemką, nazywaną szczoteczką, która miała zapobiegać strzępieniu się krawędzi. Ozdobę spódnicy stanowi szeroki pas (17 cm) z czarnej fabrycznej koronki tiulowej ze stylizowanym ornamentem roślinnym, przyszytej w dolnej części.

Prezentowana spódnica była noszona przez mężatki w ostatnim okresie użytkowania stroju świątecznego w okolicach Krzczonowa, czyli przed I wojną światową. Świadczy o tym jej kolor, a stonowane zdobnictwo wskazuje na kolejny etap przeobrażeń stroju. Nie był już wówczas tak barwny, przynajmniej te jego elementy, które były noszone przez dojrzałe kobiety. Bardzo podobnie był zdobiony kaftan zakładany do tej spódnicy, którego jedyną dekorację stanowiły koronki fabryczne, a nie kolorowe wstążki czy złote taśmy, jakie naszywano na spódnicę i gorset w poprzedniej wersji.