Szukarka do sieci

W zimie, pod lodem łowiono ryby z użyciem niewodów, czyli wielkich i ciężkich sieci matniowych. Za pomocą charakterystycznych siekier wyrąbywano w lodzie duży prostokątny przerębel, inaczej tzw. zakładnię, i wpuszczano do niej niewód z przywiązanymi długimi żerdziami, tzw. chochlami. Chochle goniono, czyli popychano pod lodem przy użyciu specjalnych wideł. Do chwytania odpływającej w bok chochli służyły wykonywane najczęściej przez samych rybaków narzędzia pomocnicze tzw. szukarki do sieci. Były to drewniane lub wiklinowe łęki, albo osadzone na długich drzewcach, lekko wygięte metalowe pręty. Szukarka do sieci występowała też pod nazwami: szukarek i szukork. Bolesław Śląski, w wydanym w 1992 roku „Słowniku morsko-rybołówczym”, używa również określeń klucz i pałąk. Opisuje ją jako drążek zakrzywiony z gwoździem lub hakiem na końcu. W zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się jedna szukarka do sieci. Pochodzi z 1. połowy XX wieku, z miejscowości Zastań w gm. Wolin. Wykonana została techniką kowalską.

Agnieszka Słowińska