Na pastwisku

Stanisław Masłowski już za życia cieszył się uznaniem krytyki, o czym świadczy recenzja Henryka Piątkowskiego Stanisław Masłowski. Sylweta artysty zamieszczona w „Tygodniku Ilustrowanym” w 1909 roku (nr 49): „Wśród pokolenia artystów, do którego należał, stoi on na pierwszym planie, nie znika, jak tylu innych, w cieniu Chełmońskiego, lecz coraz bardziej rozszerza swą własną ścieżkę twórczości”. Sztuka potrafi pokazać odbiorcy piękno w tym co codzienne i zwyczajne. Takie właśnie jest malarstwo pejzażowe, które stało się główną częścią twórczości Masłowskiego, dające odczuć charakter ziemi polskiej.

Artysta był dzieckiem ziemi lubelskiej, urodził się we Włodawie, miejscowości położonej przy granicy z Ukrainą. Uczył się w Warszawskiej Klasie Rysunkowej, w pracowni Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. W latach 1875–1886 brał udział w corocznych plenerach malarskich na Ukrainie. Należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w 1921 roku został członkiem Société Nationale des Beaux Arts.

Akwarela porusza tematykę życia na wsi, na pierwszym planie, w centrum zostały umieszczone trzy postacie, które są częścią rozległego pejzażu. Wyraźnie zaznaczona linia horyzontu oddziela rozległe pastwisko od nieba. Motyw wsi był popularny w malarstwie 2. połowy XIX wieku, do jego twórców należeli Józef Chełmoński czy Włodzimierz Tetmajer. Sztuka stała się przychylna tematom zaczerpniętym z życia codziennego chłopów, co tworzy kontrast z doniosłym malarstwem historycznym. Praca ludzi prostych znalazła w malarstwie miejsce.

Klara Sadkowska