Selbstbildnis (Rudolf Steinbüchler) | Autoportret (Rudolf Steinbüchler)

Artysta przedstawił siebie siedzącego za stołem, przed kartką papieru i spoglądającego na nas spod oka. Kompozycja należy do prac, które w pewnym stopniu odzwierciedlają kubistyczne budowanie formy plastycznej. Postać ukazana jest w tak dużym zbliżeniu, że głowa „nie mieści się” w pełni w obrębie przedstawienia. Jest skrzywiona i zdeformowana, co podkreśla jej ekspresję. Ubiór artysty jest cieniowany w sposób sugerujący, że składa się z prostych brył geometrycznych. W spojrzeniu pełnym niepewności i dystansu artysta zdaje się wyrażać negatywne emocje i pesymistyczny stosunek do życia, które pozostały mu z czasu przeżyć wojennych.

Kompozycja wykonana w 1921 roku techniką litografii kredkowej, odbita została na gładkim papierze. Na kartce trzymanej przez portretowanego umieszczona jest dedykacja dla Rohlanda Beckera. Jej cechy stylistyczne – oszczędnie stosowana, syntetyczna linia oraz przedstawienie tylko najważniejszych elementów podjętego tematu, które nadają kompozycji powagę i wzniosłość – rozwinął artysta w późniejszej twórczości freskowej. W autoportrecie jak i w innych pracach Steinbüchlera odzwierciedliła się jego introwertyczna osobowość, wewnętrzne skupienie, uduchowienie, potrzeba głębokiego namysłu nad wykonywaną pracą. Swoje dzieła poprzedzał starannymi studiami wstępnymi.

Rudolf Steinbüchler urodził się w 1901 roku w Linzu, a zmarł w 1985 roku w Eferding. Uczył się początkowo w Linzu, w Szkole Malarskiej Mathiasa Maya. Następnie w latach 1926–1933 specjalizował się w malarstwie freskowym na akademii w Monachium. Pracował w Linzu jako malarz fresków tworząc w stylistyce ekspresjonizmu. Należał do kilku stowarzyszeń artystycznych zrzeszających twórców awangardowych, między innymi Secesji Monachijskiej i Wiedeńskiej. W jego sztuce widoczne jest pokrewieństwo z dziełami Pierre’a-Cécile’a Puvisa de Chavannes’a, Hansa von Marées, Ferdinanda Hodlera.

Ewa Gwiazdowska