W karczmie

August Ludwig Most wykonał tę kompozycję w 1834 roku, w którym powrócił na stałe do Szczecina po latach studiów i pracy w Berlinie i Dreźnie. Dzieło zaprezentowane zostało na dorocznej wystawie Królewskiej Akademii Sztuki w Berlinie. Okazało się tak atrakcyjne, że bezpośrednio z wystawy zostało zakupione przez Berlińskie Towarzystwo Sztuki. Do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie zostało zakupione prawie dwa stulecia później za pośrednictwem Domu Aukcyjnego Kunsthaus Lempertz w Kolonii, wcześniej znajdowało się w zbiorach prywatnych w Nadrenii.

Malarz przedstawił rozbudowaną, wielofiguralną scenę rodzajową we wnętrzu murowanej, sklepionej gospody z wysokimi arkadowymi oknami. Wśród osób wypełniających karczmę znajduje się liczna i zróżnicowana reprezentacja lokalnej społeczności. Pośrodku, przy dużym stole ucztuje wesołe towarzystwo. Przy małym stole obok okna siedzą pojedynczy goście, jeden czyta gazetę, drugi siedzi zatopiony w myślach, inny śpi. Przez otwarte drzwi wpada z impetem trójosobowa kapela. Kobieta z obsługi pracuje przy kontuarze pod ścianą. Mały pomocnik dokłada szczapy drew do piecyka. Na podłodze, ścianach i meblach rozmieszczone są w nieładzie różne naczynia i sprzęty.

Charakterem sceny i jej opracowaniem Most nawiązał do nowożytnego malarstwa holenderskiego. Jest to widoczne m.in. w perspektywicznym przedstawieniu sali, pozach i gestach postaci, wiernym oddaniu sprzętów i przedmiotów, oświetleniu wnętrza. Sztuka siedemnastowiecznej mieszczańskiej Republiki Siedmiu Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich była ideowo i artystycznie bliska emancypującemu się mieszczaństwu niemieckiemu w okresie biedermeieru, które zapewne także ze względów prestiżowych chętnie wieszało na ścianach swych mieszkań sceny malowane w stylu obrazów tworzonych dla bogatych mieszczan holenderskich sprzed dwóch stuleci.

Dariusz Kacprzak