List Szymona Dutkiewicza do Wincentego Pola

Jedyny zachowany spośród kilku listów Szymona Dutkiewicza do Wincentego Pola (słanych w drugą stronę znamy co najmniej siedem), pisany z Krakowa, pomiędzy 31 marca a 8 kwietnia 1859 roku, gdy adresat przebywał w okolicach Tyśmienicy na Pokuciu. Znajdujemy w nim dokładnie wyliczoną zawartość dwóch dołączonych do listu paczek z rękopisami, korespondencją i publikacjami, a także wyrazy uznania dla twórczości poetyckiej Wincentego Pola oraz zapewnienia o nieustającej pamięci o nim w Krakowie, kilka zdań i pozdrowień pod adresem jego dzieci oraz życzenia imieninowe. Z listu dowiadujemy się, że cztery lata wcześniej poeta podarował nadawcy rękopis swego poematu o Mohorcie.

Szymon Dutkiewicz (1802–1877) – pedagog i kolekcjoner, nauki pobierał w szkole cystersów w Koprzywnicy i Liceum św. Anny w Krakowie. Po maturze podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był prywatnym nauczycielem, prowadził internat i zakład naukowy dla chłopców (przy ulicy Kanoniczej). Zbierał dokumenty i rękopisy, tworzył dokumentację zabytków znajdujących się w krakowskich kościołach. Część zebranego materiału opublikował w Zbiorze pomników i napisowych nagrobków w główniejszych kościołach krakowskich. Utrzymywał kontakty z krakowskim środowiskiem naukowym, z Wincentym Polem pozostawał zaś w serdecznej przyjaźni. Poeta zadedykował mu Senatorską zgodę: tradycyę szlachecką Jegomości Pana Benedykta Winnickiego.

List trafił do zbiorów Muzeum za pośrednictwem jednego z krakowskich antykwariatów. Wchodził w skład zbioru dokumentów, jaki zgromadził Władysław Leon Antoniewicz (1877–1918) – krośnieński nauczyciel, regionalista, badacz życia Wincentego Pola i jego niedoszły biograf. Co ciekawe, Antoniewicz urodził się w Gliniku Mariampolskim, a więc we wsi (dziś dzielnica Gorlic), w której w latach 1840–1846, w tak zwanym domu pod dębami, mieszkał ze swą rodziną poeta-geograf.