Wizytacja

  Z okresu 1938 – 1939 pochodzi zdjęcie o numerze DRM 1901/39. Zdjęcie DRM 1901/39, przedstawia pierwszą wizytację 10 PSK przez płk Stanisława Maczka dowódcę 10 BK i mjr Franciszka Skibińskiego szefa sztabu brygady. Oficerowie brygady noszą berety czarny wz.37 , kurtki skórzane, spodnie bryczesy i wysokie buty. Płk W. Cieśliński (jak i jego strzelcy) noszą hełmy niemieckie wz. 1916, sukienne płaszcze i wysokie buty. Warto zwrócić uwagę na stojącego strzela (2 od prawej) gdzie bardzo dobrze widać dalej noszone ostrogi. Motocyklista (pierwszy od prawej) umundurowany jest w skórzaną kurtkę, hełm wz.16 a na szyi ma zawieszone okulary motocyklowe. Obsługuje motocykl Sokół 1000 z bocznym wózkiem na którym zamontowano rkm wz. 28. Motocykl Sokół 1000 M 111, został opracowany przez inż. Tadeusza Rudowskiego w 1936 roku i był przewidziany dla wojska. Motocykle te występowały w dwóch wersjach tj., solo i z motokoszem. Wersja solo była przeznaczona dla gońców, oficerów i była wykorzystywana jako pojazdy łącznikowe, wersja z motokoszem była stosowana w jednostkach rozpoznawczych jako pojazdy wsparcia po zamontowaniu w koszu rkm wz. 28 Browning. Jednocześnie została opracowana specjalna platforma (zamiast kosza) umożliwiająca montaż ciężkiego karabinu maszynowego umożliwiającego m.in. prowadzenia ognia w ramach obrony przeciwlotniczej. Założenia konstrukcyjne i cena ( ok. 4200 zł polskich) powodowały że większość wyprodukowanych egzemplarzy trafiło do jednostek wojskowych gdzie stały się podstawowym sprzętem motocyklowym. RKM wz.28 powstał w pierwszej połowie lat 20 XX wieku zaś jego powstanie było wymuszone przez używanie kilku rodzajów przestarzałych modeli z jednej strony zaś z drugiej strony przejściem wojska na amunicję 7.92 Mauser. Początki niepodległości, walki o granice charakteryzowały się różnorodnością modeli broni, amunicji do niej ale też różnorodnością broni białej i umundurowania. Łatwo można sobie wyobrazić, że w jednym oddziale mogły znaleźć się różnego typu rkm-y o różnej amunicji która pasowała tylko do jednego modelu, co spowodowane to było przejęciem broni i amunicji w spadku po armiach zaborczych czy przywiezionych przez Błękitną Armie broń konstrukcji francuskiej i jej sojuszników. Logistyka w takim zróżnicowaniu musiała przysparzać nie małego „bólu głowy” służbą kwatermistrzowskim starającym się zachować najwyższy stan bojowy różnym oddziałom i formacją. Motorem powstania nowych modeli broni indywidualnych i zespołowych była decyzja ujednolicenia kalibru stosowanej amunicji na nabój 7.92 Maser. Po licznych konkursach wybrano konstrukcję Browninga (dostarczenie 10 000 szt. broni plus licencja na dokumentację umożliwiającą późniejszą produkcję) produkowanej w wytwórni FN. Od roku 1930 produkowano rkm w Fabryce Karabinów w Warszawie gdzie do 1939 roku powstało 13 – 14 000 karabinów, których cena z przybornikiem i kompletem części zamiennych wynosiła 2060 zł.

Przemysław Kucia