Para obejmujących się puttów

Alegoria Ziemi

Rzeźba wchodzi w skład grupy rzeźbiarskiej, której autorami są Jan Albrecht Siegwitz i Jan Adam Karinger, 1729 – 1734. Pierwotnie znajdowała się z ogrodzie pałacowym w Brzezince koło Oleśnicy, skąd ok. 1950 została przeniesiona do ogrodów pałacowych Muzeum w Wilanowie. W 1961 r. cała grupa została przekazana do Muzeum – Zamek w Łańcucie, gdzie eksponowana była w zachodniej części parku a w 1999 roku przeniesiona na dzieciniec wewnętrzny zamku. Obecnie grupa znajduje się na terenie Wozowni.

Wykonana w piaskowca rzeźba przedstawia parę obejmujących się i rozmawiających puttów. Putto po lewej stronie, z twarzą w półuśmiechu, klęczy na prawym kolanie. W prawej dłoni trzyma kwiaty, zaś lewą podaje drugiemu pęknięty owoc granatu. Jego uda osłania draperia z bukietem kwiatów. Putto po prawej stronie pochyla się w stronę pierwszego. Prawą ręką obejmuje je, a lewą dotyka owocu. Jego dłoń owinięta jest pasem zdobionym rautami (detal w formie szlifowanego diamentu) oraz kaboszonami (detal w formie obło szlifowanego kamienia), biodra okrywają kłosy zboża. Na głowie putta znajduje się korona w kształcie budowli z czterema wieżami zwieńczonymi blankami. Spod korony wystają włosy upięte z węzeł, przeplecione takimi samymi taśmami jak ta, która owija dłoń. Z tyłu putto osłonięte jest draperią o wyraźnie zaznaczonych, głębokich fałdach.

Anna Szczęsny