Oinochoe czarnofirnisowana

Dzban wykonany z gliny o pomarańczowym zabarwieniu. Typ naczynia nazywamy oinochoe – służyło ono do czerpania wina z krateru (większego naczynia przeznaczonego do mieszania wina z wodą), a także do nalewania napoju do czar biesiadników. Wilanowska oinochoe zachowała się do naszych czasów w całości – nie jest klejona ani uzupełniana. Naczynie pokryto prawie na całej powierzchni czarnym firnisem (zwanym również pokostem) – który kończy się w dolnej połowie brzuśca odsłaniając naturalny kolor gliny. Dzban miał głównie użytkowy charakter – jest właściwie pozbawiony dekoracji, oko cieszy za to jego prosta forma i doskonałość wykonania.

Jak powstało to starożytne naczynie? Najpierw wytoczono je na kole garncarskim i doklejono uchwyt oraz wylew. Po przeschnięciu powierzchnię pokryto firnisem, czyli delikatną, specjalnie przygotowaną i oczyszczoną glinką bogatą w żelazo. Jednak czarny kolor pojawiał się dopiero po wypale w piecu. Najpierw wypalano je w atmosferze z dostępem tlenu, a po osiągnięciu odpowiedniej temperatury odcinano jego dopływ (zamykając otwory pieca i być może dokładając mokrego drewna), dzięki czemu zawarte w wierzchniej glince tlenki żelaza ulegały redukcji i zmieniały kolor z czerwonego na czarny. Glinka ta także lekko się nadtapiała – nadając naczyniom charakterystyczny, satynowy połysk.