Kleopatra

Autorami rzeźby są Jan Albrecht Siegwitz i Jan Adam Karinger, 1729 – 1734. Pierwotnie znajdowała się z ogrodzie pałacowym w Brzezince koło Oleśnicy, skąd ok. 1950 została przeniesiona do ogrodów pałacowych Muzeum w Wilanowie. W 1969 r. została przekazana do Muzeum – Zamek w Łańcucie.

Wykonana w piaskowcu rzeźba przedstawia Kleopatrę. Legendarna władczyni Egiptu została ukazana w pozycji stojącej. Lewą ręką opiera się o pień drzewa ustawiony na dwóch stopniach. Na tych samych stopniach wspiera lewą nogę, co sprawia, że cały ciężar ciała przeniesiony jest na prawą stronę. Sylwetkę Kleopatry okrywa długa, luźna szata, która przyciskana jest pod piersią prawym przedramieniem. Przechodząc przez lewe przedramię okrywa ciało odsłaniając lewą nogę, piersi i ramiona. Długie, falowane pasma włosów opadają na plecy. Głowa odchylona w prawo i ku tyłowi. Twarz Kleopatry z lekko otwartymi ustami i przymkniętymi oczami wyraża cierpienie. Jego źródłem jest wąż, który podtrzymywany prawą ręką, wgryza się w lewą pierś. Rzeźba ustawiona jest na prostopadłościennym, trójdzielnym postumencie. Ścianki boczne ozdobione są prostokątnymi płycinami.

Kleopatra zmarła w niejasnych okolicznościach 12.08. 30 r.p.n.e. Na przestrzeni wieków pojawiało się wiele teorii na temat jej śmierci, w tym ta o ukąszeniu przez jadowitego węża. Taką śmierć opisywali m.in. Plutrach, Wirgiliusz czy Horacy.

Anna Szczęsny