Komoda

Komoda w stylu transition - przejściowym, łączącym cechy stylowe epoki Ludwika XV i Ludwika XVI. Lekkie wybrzuszenie płaszczyzn bocznych komody i fasady oraz przednich narożników, muszle i rocaille w złoconych dekoracjach, to pozostałości po epoce rokoka, wyższe proste nogi, dążenie do wyprostowania płaszczyzn to nowe cechy stylistyczne zapowiadające okres Ludwika XVI.

Konstrukcja mebla jest typowa dla tego okresu: korpus mieszczący dwie szerokie szuflady równej wielkości wsparty jest na czterech wysokich lekko wygiętych nogach. Blat

marmurowy skromnie profilowany ćwierćwałkiem powtarza kształt mebla. Rokokowa w detalach dekoracja komody utrzymano w konwencji chinois, lakierowaną, czarną powierzchnię mebla wzbogacono w części fasadowej malowidłem na lace przedstawiającym scenkę rodzajową na tle wodnego pejzażu w tonacji złota, czerwieni i brązu, na bocznych ściankach – malowane duże motywy gałązek kwiatów o zbliżonej tonacji z dodaniem zieleni.

Malarska dekoracja fasady nie uwzględnia podziałów na szuflady, zaciera je, podobne jak oprawa złoconych listewek w kształcie wici roślinnych ujmujących zewnętrzny kontur malowidła oraz jego centralną część. Cztery odgięte gałązki pełnią rolę uchwytów szuflad. Złocone brązy zabezpieczają narożne krawędzie komody i zakończenia nóg.

Komoda reprezentuje meble francuskie najwyższej jakości wykonane w warsztatach paryskich ze szczególną starannością. Wysoka ocena jej wartości poświadczona jest sygnaturą twórcy bitą dwukrotnie metalowym stemplem na krawędzi oskrzynienia oraz trzykrotnym znakiem kontroli cechu JME.

We wnętrzach wilanowskich pojawiła się przed 1832 r. jako wyposażenie apartamentów mieszkalnych Potockich.

AK

Francuskie meble, komoda en tombeau, apartament ks. Lubomirskiej, kolekcja wilanowska