Czajniczek z pokrywką

Niewielki miedziany dzbanek o gruszkowatym kształcie na niskiej stopce, z esowatym dziobkiem i łukowatym uszkiem. Nisko wysklepiona pokrywa z uchwytem łączy się z górną częścią uchwytu. Białą emalię naczynia zdobi stosunkowo realistyczna dekoracja z rozbudowanej gałązki peonii – z bladoróżowymi kwiatami i czerwonymi pąkami oraz z liśćmi w dwóch odcieniach zieleni. Stopę naczynia obiega kobaltowy pas z białymi kropkami. Górną krawędź, przy wylewie, zdobi również kobaltowy pas, ale ze złotymi rzutami floralnymi. Dekoracja na dziobku i uchwycie zachowała się fragmentarycznie. Pokrywkę na szczycie zdobi rozetka, poniżej zaś barwna wić floralna.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców.