
Sukienka
3. ćwierć XX wieku
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
Jest częścią kolekcji: Przybory kominkowe
Wilk kominkowy żelazny, kuty z pręta o przekroju kwadratowym, o części tylnej z prostego pręta wspartego na dwóch lekko rozszerzających się ku dołowi nogach i opatrzonej z przodu smukłą sterczyną w formie szpikulca z kulką. Część przednia również wsparta na dwóch nogach o formie mocno zgiętych ceownic dołem zwiniętych wolutowo, umocowana została do tylnej pod kątem prostym za pomocą ćwierćkolistej łączyny, i opatrzona została wysoką tralkową sterczyną, od wysokości brzuśca ujętą w dwa luźno wywinięte spływy wolutowe, z których brak jest lewego.
Wilki kominkowe to podpory pod opał drewniany, złożone z poziomej części tylnej i stanowiącej dla niej oparcie i przeciwwagę części przedniej. Na ogół jest ona wyższa niż część tylna stanowiąc zabezpieczenie przed staczaniem się głowni w przód. W prostych wariantach bywa ona opatrzona sterczyną, czy to odlewaną, wytłaczaną lub kutą, a w wersjach bardziej ozdobnych może posiadać pełnoplastyczną dekorację figuralną lub ornamentalną, wykonaną często z innego materiału niż żelazna a później żeliwna listwa, takiego jak brąz, często złocony.
Wilki służą zapewnieniu przepływu powietrza od spodu opału, co pomaga utrzymać płomień. Znane są już od starożytności, kiedy były wykonywane z kamienia lub ceramiki. W średniowieczu w użyciu były wilki kute z żelaza, wysokie, zaopatrzone w zaczepy dla rożen. W renesansie zaczęły pełnić dodatkowo funkcje dekoracyjne, które w pomieszczeniach reprezentacyjnych z czasem całkowicie wyparły przeznaczenie związane z przygotowaniem strawy. Jednocześnie ich przednia część aż do XVIII wieku ulegała stopniowej redukcji wysokości. Od XVIII wieku wraz z rozpowszechnieniem się palenisk z kratą i popielnikiem wilki w dużej mierze straciły swoje przeznaczenie, chociaż często pozostawiano je jako dodatkowy element wystroju paleniska w celu czysto dekoracyjnym, albo do opierania przyborów kominkowych takich jak pogrzebacz czy szczypce.
Wilki o prostych formach, kute z żelaza bez zbędnych dekoracji niekiedy nadal były używane w paleniskach kuchennych.
Omawiany wilk stanowi parę z wilkiem o numerze Wil.3372/2 oraz jest identyczny z parą wilków o numerze Wil.3371/1–2.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 31,0 cm, szerokość: 21,5 cm
Rodzaj obiektu
sprzęt do kominka
Technika
kucie
Tworzywo / materiał
Żelazo
Czas powstania / datowanie
Właściciel
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
Katja of Sweden
3. ćwierć XX wieku
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
Witkiewicz, Stanisław Ignacy
1926
Muzeum Narodowe w Szczecinie
William Swingewood
początek XX w.
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.