Widok zakładu wodoleczniczego w Eckerberger Wald (obecnie Lasek Arkoński)

W motywach architektonicznych i pejzażowych Szczecina oraz jego okolic w 2. połowie XIX wieku uwidoczniły się przemiany społeczne postępujące za rewolucją przemysłową. Wzrost znaczenia bogacącego się mieszczaństwa i jego aktywności w życiu zawodowym, społecznym, politycznym i kulturalnym spowodował pojawienie się w szczecińskiej architekturze budowli takich jak giełda, loża masońska, teatr miejski, ale także lokale gastronomiczne, zakłady lecznicze i wypoczynkowe sytuowane poza centrum aglomeracji, w lasach nad jeziorami. Cieszyły się one dużą popularnością wśród mieszkańców Szczecina, co spowodowane było modą na rekreację i kąpiele w bliskości natury. Uznaniem cieszył się szczególnie Lasek Arkoński, rekreacyjny obszar obfitujący w małe jeziora i potoki, w północno-zachodniej części miasta. Na terenie leśnego parku, w miejscu dawnego jeziora Martinsee mieści się obecnie słynne kąpielisko Arkonka. Tereny te wraz z zabudowaniami zakładu wodoleczniczego zilustrował między 1890 a 1910 rokiem A. Windel. Zakład prowadzący hydroterapię zimną wodą został założony w 1860 roku jako Viecksche Kaltwasserheilanstalt Eckerberg, zaś w latach siedemdziesiątych wykupiony i w 1886 roku reaktywowany przez ówczesnego właściciela tutejszych gruntów – Johannesa Quistorpa (1822–1899), szczecińskiego przedsiębiorcę, ziemianina oraz filantropa. W 1890 roku na terenie zakładu wzniesiono nowe budynki sanatorium fundacji im. Ernsta Moritza Arndta (1769–1860), na cześć niemieckiego pisarza i historyka. Zakład Stiftung Ernst-Moritz-Arndt-Haus przyjmował pod opiekę nerwowo i psychicznie chorych, z zaburzeniami przemiany materii, uszkodzeniami kręgosłupa oraz rekonwalescentów po ciężkich operacjach, głównie z Berlina. W 1927 roku przeprowadzono generalny remont zabudowy. Podczas drugiej wojny światowej została ona zniszczona, poza obiektem zwanym „Modrzewiowym Dworem”, wpisanym w 1983 roku do rejestru zabytków. Wykonana precyzyjnie litografia mało znanego autora przedstawia zakład wodoleczniczy jeszcze przed przebudową. Do jego odtworzenia prawdopodobnie posłużyła fotografia.

Małgorzata Peszko