Korytarz Zachodni II piętro

Nazwy historyczne: „Kurytarz”
Nazwy inne: Korytarz
Czas powstania: konstrukcja ścian – 1629-1641 r.; wystrój, kominek marmurowy - 1927-29; tkaniny - początek XX w.
Architekci: Tadeusz Stryjeński i Tadeusz Dachowski 1927-29
Artyści: drzwi - firma „Lamus” ze Lwowa

Korytarz zachodni, jak wskazuje nazwa. umiejscowiony jest w skrzydle zachodnim II piętra zamku. Korytarz posiada kształt wydłużonego prostokąta. W ścianie wschodniej znajdują się drzwi wejściowe z Klatki paradnej, dwuskrzydłowe, dębowe, półkoliście zamknięte, przeszklone. Drzwi umieszczone są  w półkolistej arkadzie. Górą dekorowane są gotyzującym fryzem arkadkowym, złożonym z dwóch rzędów ostrołukowych arkadek nawzajem się przeplatających. W tej samej ścianie są jeszcze dwie arkady – środkowa dekorowaną sztukatorską listwą z astragalem i liśćmi akantu, mieści w sobie niszę z przeszkloną gablotą, mieszczącą wyroby ze srebra, gablota dekorowana u dołu płycinami z wicią roślinną i stylizowanymi m akantu. Trzecia arkada dekorowana podobnie jak dwie poprzednie prowadzi na korytarz północny II piętra. W ścianie południowej  korytarza drewniane politurowane dwuskrzydłowe drzwi, które prowadzą po Przedpokoju 44, pomieszczeń socjalnych i amfilady pokoi mieszkalnych. W ścianie północnej jednoskrzydłowe drewniane drzwi, które poprzez niewielki korytarzyk łączą korytarz zachodni z pokojem rokokowym. W ścianie zachodniej ryzalit, w którym znajduje się kominek z różowego i białego marmuru, nad kominkiem umieszczono lustro w złotej ramie z dekoracją rokokową, Palenisko kominka ozdobione jest pilastrami o jońskich kapitelach i zamknięte gzymsem z ornamentem ząbkowanym. Ściany korytarza w formie panneau z ramowymi podziałami wypełnione  zieloną tkaniną, zwieńczone są gzymsem z dekoracją palmetową i liśćmi akantu. Każde z panneau ujęte jest profilowanymi złoconymi listwami. Sufit podzielony na trzy pola obramione ramami z ornamentem perełkowym i astragalem , pola te są rozdzielone wąskimi pasami (płycinami) z dekoracją z kwiatonów w kołach i liści lauru. Pośrodku sztukatorska rozeta z liści akantu i przecinających się okręgów z ornamentu perełkowego, po bokach mniejsze rozety, w których zamontowano elektryczne lampy. Wspomniane panneau wypełnia zielony adamaszek ze wzorem roślinnym w układzie sieciowym – główną oś wzoru stanowi stylizowany kwiat piwonii otoczony drobnymi liśćmi i esowato wygiętymi liśćmi akantu, kwiatami, pączkami, listkami. Ten typ wzoru tkaniny pochodzi z XVII w adamaszków,  zwanych „a mandorla florita”, w których występował stylizowany owoc granatu i kwiat róży. W XIX w, który zasłynął z powrotów do dawnych stylów również w tkaninie zaczęto powracać do dawnych wzorów. Adamaszek to tkanina dwustronna, najczęściej jedwabna, jednobarwna z matowym wzorem na błyszczącym tle. Nazwa pochodzi od miasta Damaszek w Syrii. Na podstawie inwentarzy z lat 1854-55 i 1862 można stwierdzić, że korytarze poszczególnych skrzydeł drugiego piętra były przedzielone politurowanymi drzwiami umieszczonymi w arkadach „u góry w formie gotyckiej”. Korytarz  zachodni był malowany i posiadał drewnianą pokostowaną podłogę, stał w nim piec z lanego żelaza oraz szafa z czterema szufladami, stół, dwa krzesła i dwie kanapy. Na ścianach były rozwieszone obrazy i lustro w złotej ramie. Obecny swój wystrój korytarz zawdzięcza przebudowie według projektów T, Stryjeńskiego i T. Dachowskiego w latach 1927 – 1929. Prace były wykonywane przez firmy warszawskie i lwowskie, a drzwi na wszystkich korytarzach wykonała firma Lamus z Lwowa. To wtedy urządzono w niszy oświetloną od wewnątrz witrynę na porcelanę i srebro, a naprzeciw kominek. Po przeprowadzeniu centralnego ogrzewania w 1959 r.  na II piętrze prowadzono prace konserwatorskie, ale brak dokumentów z tego czasu i nie wiadomo czy te prace dotyczyły korytarza. W 1970 roku miały miejsce prace konserwatorskie prowadzone przez Józefa Hajdasz z Rzeszowa wraz z zespołem (duże spękania sufitu). Pomalowano wówczas ściany i sufit farbą dobraną do zastanych dekoracji.
Podstawowa bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.

Opracowanie: Przemysław Kucia