Bitwa

Scena batalistyczna z tłumem walczących postaci wpisanych w elipsę. Kompozycja dynamiczna - walczący jeźdźcy ukazani w różnych ujęciach, poprzewracane konie, ranni, martwi, leżące na ziemi porzucone fragmenty uzbrojenia. W centrum, w głębi wyróżnia się jeździec na siwym koniu, wspinającym się na zadnich nogach, zwróconym w prawo. Z prawej strony, w oddali zarys uciekającej konnicy. W tle żółtawe niebo z chmurami. Na ziemi pola bitwy dominują tony ugrowe.

Nie udało się dotychczas zidentyfikować i umiejscowić przedstawionej bitwy.

Jej autor Francesco Giuseppe Casanova, młodszy brat słynnego Giacoma – poszukiwacza przygód a starszy Giovanniego – również malarz, był włoskim malarzem specjalizującym się w scenach batalistycznych. Początki jego drogi artystycznej były trudne (jego współpracy z Giovannim Antoniem Guardim i Antoniem Joli nie można zaliczyć do udanych). Wiatr w żagle począł łapać rozpoczynając studia u malarza batalisty, Francesca Simoniniego. W 1751, za radą swojego brata Giovanniego, wyjechał do Paryża i został uczniem Charlesa Parrocela, co zdaje się dobrym posunięciem. Po śmierci Parrocela wyjechał do Drezna i przez rok studiował przedstawienia scen bitewnych w „Galerii Elektorów Saksonii”. W 1758 wrócił do Paryża i rozpoczął działalność jako niezależny artysta. Sukces jednak dał na siebie długo czekać. Pierwsza wystawa okazała się porażką. W 1761 został członkiem nadzwyczajnym Académie Royale de peinture et de sculpture, a dwa lata później awansował na pełnoprawnego jej członka, co okazało się punktem zwrotnym jego kariery. Początkowa przychylność krytyki Denisa Diderota (choć później jego opinia ewoluowała wzwyż i wniż) przysporzyła mu zleceń od arystokracji i pozwoliła wyrobić renomę. Jego sława zatoczyła szeroki krąg, dotarła na dwór Katarzyny Wielkiej, która powierzyła mu zlecenie dla Ermitażu. Jego cztery słynne „obrazy katastroficzne”, zostały zakupione przez Jean-Benjamina de la Borde w imieniu króla Ludwika XV. W 1771 roku wystawił dwa duże płótna przedstawiające sceny z wojny trzydziestoletniej (bitwa pod Fryburgiem i bitwa pod Lens), które ugruntowały jego pozycję w świecie malarskim.

Obraz pochodzi z kolekcji Stanisława Kostki Potockiego, zakupiony w 1808 r.