Stolik prostokątny - chinoiserie

Wąski prostokątny stolik na czterech cienkich, okrągłych w przekroju nogach ozdobionych u nasady okrągłymi parasolowatymi nasadkami. Nogi u dołu połączone na krzyż wiązaniem z okrągłych w przekroju prętów połączonych poziomym ażurowym elementem w kształcie rombu o lekko wklęsłych bokach. Carga ażurowa, w formie fantazyjnie powycinanego lambrekinu, do którego na dłuższych bokach podwieszono po 7 a na krótszych po 2 ruchome drewniane dzwoneczki. Całość jest lakierowana na czarno. Carga, dzwoneczki i nasady nóg gęsto pokryto malarską dekoracją w technice laki europejskiej w nurcie chinois, z motywami roślinnymi, figuralnymi i kaligraficznymi w kolorach złota i srebra. Blat jest nieznacznie wysunięty przed lico cargi i pokryty z wierzchu dekoracją z laki orientalnej, prawdopodobnie chińskiej, w kolorach złota i czerwieni na czarnym tle, z przedstawieniem czterech postaci w pejzażu. Na scenę składają się postaci damy ze służącą niosącą jej parasol, starca nad brzegiem wody oraz mężczyzny w dworskich szatach stojącego na przeciwległym brzegu. Pejzaż przedstawia prawdopodobnie ogród, z dekoracyjnymi skałami, krzewem bambusa, sosną i kwitnącą śliwą – gatunkami typowymi dla przedstawień zimy w sztuce dalekowschodniej.

Zabiegi polegające na wykorzystywaniu oryginalnych elementów importowanych z krajów Dalekiego Wschodu, takich jak części większych mebli, panele parawanów czy wręcz specjalnie produkowane na eksport prostokątne panele lakowe z dekoracją figuralną, do wykonywania mebli i innych elementów wystroju wnętrz w warsztatach europejskich były bardzo powszechne w XVIII i XIX wieku, kiedy moda na orient była w rozkwicie. W ten sposób nie tylko można było zwiększyć import przedmiotów lakowych, ale także łatwiej sprostać europejskim gustom, nadając gotowym wyrobom formy niespotykane w Azji, a bardziej przystające do europejskiego stylu życia.