Moliere

Jedna z trzech miniatur, będących od 1944 r własnością Muzeum – Zamku w Łańcucie, a należących przed tym rokiem do rodziny Potockich, właścicieli zamku łańcuckiego. Owalne miniatury przedstawiają sławnych ludzi związanych ze sztuką w szerokim jej pojęciu, żyjących w XVII w, a namalowane zostały w XVIII w przez nieznanego malarza. Jedna z nich przedstawia Portret Moliera – popiersie młodego mężczyzny na neutralnym tle z podpisem na ramie czarną farba MOLIERE. Moliere, spolszczone Molier nazywał się Jean Baptiste Poquelin (ur. w styczniu 1622 r w Paryżu zm. w lutym 1772 tamże) był francuskim komediopisarzem epoki baroku. Pochodził z mieszczaństwa, po ukończeniu studiów prawniczych nigdy nie pracował w zawodzie. W 1643 r założył trupę teatralna w Paryżu, która wystawiała średniowieczne farsy oraz commedia dell arte. Po bankructwie Molier trafił do więzienia za długi. Po wyjściu z więzienia wiódł życie wędrownego aktora do 1658 r, kiedy, wraz z innymi aktorami tej trupy wrócił do Paryża. W 1659 r wystawił tam komedię swego autorstwa „Pocieszne wykwintnisie”, która odniosła sukces i spodobała się Ludwikowi XIV. Od tej pory aż do 1673 r tworzył komedie, farsy, komediobalety, w których ośmieszał wady ludzkie – hipokryzję, zakłamanie, życie rodzinne („Świętoszek,” „Szkoła żon”), pogardę wobec uczciwych ludzi („Mizantrop”), czy gromadzenie bogactw dla samego gromadzenia („Skąpiec”).Interesowały go typy ludzkie, ale pomimo pesymizmu i goryczy zawartych w niektórych jego dziełach wierzył w dobroć ludzką, rozum oraz przezwyciężanie zła. Zmarł w 1673 r w trakcie wystawiania sztuki „Chory z urojenia”. Początkowo odmówiono pochowania go na cmentarzu, po wstawiennictwie arcybiskupa Paryża został pochowany poza miastem, a rok po śmierci przeniesiony na cmentarz Pere – Lachaise w Paryżu.

Bożena Rybkowska