Pałac w Wilanowie (Schloss Willanow bei Warschau)

Wydany ok połowy XIX wieku staloryt ukazuje wschodnią stronę pałacu wilanowskiego, tj. elewację od strony tarasu ogrodowego, tzw. tarasu górnego. Pod ujętą cienką ramką sceną z widokiem fragmentu rezydencji i ogrodu, u dołu, umieszczony został podpis – jak w tytule: SCHLOSS WILLANOW BEI WARSCHAU. Niżej, po lewej stronie: Aus. D. Kunstanst. D. Bibliogr, Instit. Im Hildgh., zaś z prawej – Eigenthum d. Verleger. Po prawej stronie u góry zanazło się oznaczenie samej odbitki, numer pisany cyframi rzymskimi: DCCXXXVIII, który wskazuje na to, że prezentowana ryciny należała do wydawanej przez wspomniany w podpisach dom serii widoków sławnych miejsc. Domem wydawniczym, który podjął się takiego zadania (takie serie były z resztą popularne w XIX wieku) był, Bibliographisches Institut, który powstał w 1826 roku. Jak dowiadujemy się z opisu na stronie katalogu British Museum, był to wydawca, który zasłynął drukami słowników, encyklopedii i podobnych zbiorów. Hildburghausen było miejscem, gdzie wydawnictwo działało w latach 1828-1874. W tym też czasie wydana została rycina z przedstawieniem Wilanowa. Wilanowskie dawne widoki pokazują niby te same miejsce, co znamy dziś, ale jakże inne w swym otoczeniu. Niezmienna pozostała bryła zewnętrzna utrwalonego fragmentu pałacu. Nie ma już dziś w tej części ogrodu owego obszernej rabaty otoczonej płotkiem. Zagadkowa wydaje się również rzeźba umieszczona na cokole. Nie spacerują już dziś pawie po wilanowskich ogrodach, które tu możemy dostrzec przechadzające się alejką, nieopodal spacerujących mężczyzny i kobiety. Dawne obrazy, ryciny i zdjęcia są niezwykle cennym materiałem źródłowym, ikonograficznym, który służy do badania przekształceń pałacu wilanowskiego i jego otoczenia pod rządami kolejnych właścicieli majątku. Staloryt jest nabytkiem do kolekcji Muzeum, które gromadzi, między innymi, dokumenty ikonograficzne obrazujące dawny Wilanów.