Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została przekazana do muzeum 5.01.1926 roku w darze przez jednego z kwidzyńskich piekarzy, Otto Blecka. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 837. Choć sam autor formy nie jest znany, to mogą na niego wskazywać wyryte inicjały ES.

Jest to dwustronna forma piernikarska przedstawiająca z jednej strony Chrystusa na krzyżu, a z drugiej strony serce oraz koło (brukowiec). Postać Jezusa została wykonana schematycznie i raczej nieporadnie. Otaczające ją pędy winorośli odznaczają się większą precyzją. Serce i koło wewnątrz są ozdobione listkami, do złudzenia przypominającymi wzory haftu stosowanego w regionie. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że układ wzoru na dwóch mniejszych formach ułatwiał rozdzielenie późniejszego wypieku na dwie symetryczne połowy. Taki piernik mógł być więc znakomitym prezentem dla przyjaciół czy zakochanych.

Joanna Jezierska