Stolik do gry w karty

Stół o rozkładanym połówkowo blacie o zaokrąglonych krawędziach. Blat został osadzony na trzpieniu, wokół którego można go obrócić o 90 stopni i po rozłożeniu oprzeć w całości na cardze. W formie złożonej stolik przypomina niedużą konsolę, o blacie nieznacznie wystającym poza obrys szerokiej cargi o zaokrąglonych narożach, wspartej na czterech gładko toczonych zbieżnych nogach, u nasady przewężonych w formie profilowanych szpulek, a u dołu opatrzonych przewiązkami w formie prostego półwałka.

Wnętrze blatu zostało pokryte zielonym suknem w szerokim obramieniu z forniru. Złożony blat z zewnątrz dekorowany jest intarsją w formie arabeskowego medalionu, a przy krawędzi podwójną cienką żyłką z jasnego drewna. Podobne motywy dekoracyjne powtórzone zostały z przodu i po bokach cargi.

W XVIII i XIX wieku gra w karty była jedną z podstawowych rozrywek towarzyskich. Stąd brała się wielka popularność mebli przeznaczonych do tego celu. Jednocześnie wymóg zapewnienia miejsca do gry dla wielu osób na raz wiązał się z koniecznością posiadania kilku sztuk mebli, które na co dzień nie były używane i musiały być jakoś przechowywane do następnego spotkania. Dlatego stoły te najczęściej posiadają konstrukcję składaną, pozwalającą na wygodne ustawienie ich pod ścianą, gdzie nie zajmowały dużo miejsca.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.