Święty Otton z Bambergu

Pochodzący ze Szwabii Otton, w młodości kapelan na dworze polskiego władcy Władysława Hermana, później kanclerz cesarza niemieckiego Henryka IV, założyciel wielu niemieckich ośrodków klasztornych, mianowany biskupem Bambergu, zasłynął przede wszystkim jako „Apostoł Pomorza”. Zaproszony przez Bolesława Krzywoustego dwukrotnie wyruszał z misją chrystianizacyjną na Pomorze Zachodnie w latach 1124 i 1128. Przy współpracy tutejszych książąt ochrzcił wielu mieszkańców Pomorza oraz założył i wyposażył liczne kościoły. Tym samym zakończył długotrwały i burzliwy proces chrystianizacji Pomorza Zachodniego, ostatniego niechrześcijańskiego obszaru na mapie ówczesnej Europy. Św. Otton jest patronem archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, berlińskiej i bamberskiej oraz Pomorza i Pyrzyc.

Powstanie rzeźby jest wiązane z fundacją księcia pomorskiego Barnima III i średniowieczną zabudową wzgórza zamkowego w Szczecinie. Motyw gryfa na zapince kapy biskupa potwierdza książęcy charakter fundacji. Pierwotnie rzeźba stanowiła prawdopodobnie dekorację kościoła św. Ottona wybudowanego w 1346 roku a zburzonego w XVI wieku w wyniku rozbudowy rezydencji książęcej. Do 1934 roku była wmurowana w tak zwaną wieżę dzwonów, od strony dziedzińca menniczego. Wówczas zastąpiono ją kopią, a oryginał umieszczono na ekspozycji Pomorskiego Muzeum w Szczecinie.

Symbolika rzeźby jest związana z upamiętnieniem dzieła chrystianizacji Pomorza. Ukazana na konsoli powyżej herbu siedząca para to prawdopodobnie Warcisław I i jego pochodząca z Saksonii żona Heila, którzy jako pierwsi przyjęli chrzest z rąk biskupa Ottona w czasie jego misji i zasłużyli się w organizacji Kościoła na schrystianizowanym Pomorzu.

Kinga Krasnodębska