Kula

Niektóre rzeźby Teodora Boka emanują z jednej strony niezwykłą delikatnością, z drugiej – mocą, nie tracąc subtelności formy. Taka jest właśnie prosta z pozoru „Kula” – opasana krzyżowo nałożonymi paseczkami z drewna, do której powierzchni przytwierdzono małą kuleczkę. Ujęta mocno w dwa uchwyty z drewna, które trzymają ją zdecydowanie, jak w palcach. Górny przypomina jakby ruchomy pałąk o łagodnej falującej linii, złożonego z kilku części: „tułowia”, „szyi”, „głowy”, połączonych śrubami sugerującymi jego ruchomość. Do wieńczącej tę konstrukcję „głowy” przytwierdzono po bokach coś w rodzaju „uszu” (małych, nieregularnych kawałków drewna). Do owych „uszu” przybite zostały z kolei dwa kawałki drewna – pałączki, pomiędzy którymi umieszczone są dwie małe kulki o średnicy 1 centymetra 

Każe oglądającemu zadać sobie pytanie co symbolizuje ta wielka złocona kula i małe kuleczki – ziemię, ludzi, kosmos? Podobnie jak w wielu innych dziełach Boka oprócz precyzji wykonania znajdujemy w tej rzeźbie poetycką groteskę, humor i urodę.

Renata Piątkowska