![MNS/AF/7499 lalka teatralna: rybak Bozo - Ujęcie z przodu. Drewniana głowa mężczyzny na grubym, krótkim patyku imitującym szyję. Głowa przyozdobiona kremową tkaniną w wyblakłe czarne centki, z czerwoną cienką obramówką przy czole. Krzaczaste brwi i broda z kremowo-szarego włosia. Nos długi, zaokrąglony na końcu, cienki, pomalowany na czarno. Oczy małe, okrągle, pomalowane na biało, w środku małe czarne, okrągłe źrenice. Usta uchylone, wypukłe, pomalowane na kolor czerwony. Kości policzkowe wypukłe, czarne. Odstające okrągłe, płaskie, małe uszy. Szyja u góry pomalowana na czarno. Na powierzchni całego obiektu liczne odpryski.](/brepo/panel_repo/2022/04/08/7cvhl6/contain-360-1000-max-mns-af-7499-dscf0547-public-clear-i-ppp.jpg)
Rybak Bozo
między 1951 — 1969
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Lalki z teatru sogo bò
Lalka teatralna (marionnette) mocowana do stelaża okrytego tkaninami, pod którym ukrywa się lalkarz-animator, trzymający często w dłoniach wyrzeźbione drewniane ręce, jest elementem tradycji teatralnej Sogo bò występującej w regionie Ségou, w południowo centralnej części Republiki Mali. Przedstawia opiekuna męskiej części stowarzyszenia młodych Kamalen Ton.
Stowarzyszenie jest właścicielem lalek i odpowiada za organizację przedstawień. Należą do niego wszyscy młodzi chłopcy i dziewczęta, którzy przeszli już inicjację. Pozostają członkami stowarzyszenia do zamążpójścia (jak to jest w przypadku dziewcząt) lub do ukończenia 40 lat. Obecnie zdarza się, że starsze zamężne kobiety, które są wyjątkowo dobrymi śpiewaczkami, pomimo wieku i swojego statusu nadal są aktywnymi członkiniami Kamalen Ton. To samo dotyczy mężczyzn, którzy pozostają o wiele dłużej w szeregach stowarzyszenia, nawet jeżeli nie odgrywają w nim ważnej roli. W każdej wiosce jest zazwyczaj jedno takie stowarzyszenie, choć w niektórych, naprawdę dużych, może być ich więcej.
Ton kładzie nacisk na rozwój fizyczny członków, nabywanie wiedzy o kulturze, pełni też ważną rolę w procesie socjalizacyjnym. Młodzi podzieleni są na kilka grup wiekowych, zwanych flan-bolo (lub flamakew). Kamalen ton ma swojego przywódcę, którym jest jeden ze starszych mężczyzn cieszący się autorytetem – ton-tigi („szef ton”). Finansowanie działalności rozrywkowej ton pochodzi ze składek członkowskich oraz pieniędzy uzyskanych za pracę, którą młode kobiety i mężczyźni wykonują na rzecz swojego stowarzyszenia.
Lalka Ton Fa występuje w parze z Ton Ba (MNS/AF/5900). Tańcząc razem wychwalają wspólną pracę kobiet i mężczyzn oraz podkreślają harmonię społeczną.
Dar Oleńki Darkowskiej-Nidzgorskiej i Denisa Nidzgorskiego-Gordiera.
Ewa Prądzyńska
Inne nazwy
Ton Fa
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 38.5 cm, szerokość: 10 cm
Rodzaj obiektu
rzeźba, lalka teatralna
Technika
malowane, techniki snycerskie, ciosane
Tworzywo / materiał
włosy ludzkie, lakier styrenowy, farby akrylowe, drewno, lusterka, drut metalowy
Pochodzenie / sposób pozyskania
darowizna
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
między 1951 — 1969
Muzeum Narodowe w Szczecinie
między 1951 — 1984
Muzeum Narodowe w Szczecinie
między 1901 — 1950
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna