Głowy dwóch apostołów

Obraz zbudowany jest na kontraście walorowym różnych odcieni brązów. Przedstawia głowy dwóch mężczyzn. Młodszy, o wyraźnie zaznaczonych zakolach, śle przez ramię spojrzenie prosto w oczy starszego, który spuścił wzrok, jakby rozmyślając, poszukując odpowiedzi. Prawdopodobnie jest między nimi relacja – znają się – jednak potraktowanie obrazu jako szkicu jest przeszkodą nie do przejścia w drodze do konkretniejszych ustaleń. Fizjonomie i strój pozwoliły uznać ich za apostołów, jednak domyślić się ich imion nie sposób. Kimkolwiek by nie byli plamy prowadzone pewną ręką świadczą, że mamy tu do czynienia z malarzem niepośledniego formatu. Szeroko kładziona plama (głównie szaty) współgra z pojedynczym pociągnięciami pędzla (głównie kosmyki włosów) co ułatwiło świadome rozmieszczenie akcentów. Ekspresje twarzy obu mężczyzn wzajemnie się równoważą i wprowadzają do obrazu namiastkę anegdoty.

Identyfikacja mężczyzn jako apostołów ma swe źródło zapewne w tradycji przedstawiania ich jako mężczyzn o szlachetnych fizjonomiach, w brunatnych opończach, grupowo lub też – bardzo często - parami. Analiza stylistyczna prowadzi w rejony włoskie, jednak na obecnym etapie badań nie sposób ustalić autorstwa obrazu.

Obraz pochodzi z kolekcji roskiej. Koleje jego losów w trakcie drugiej wojny światowej pozostają nieznane.