Pantofel

miejsce powstania: Chiny

twórca (autor, wytwórnia): nieznany

But na niewysokim obcasie zdobiony haftem. Podeszwa profilowana z podniesionym podbiciem, obcas dekorowany od spodu haftem o motywie motyla; nosek wygięty ku dołowi, zakończony w szpic. Cholewka wykonana z dwóch części – dolnej i górnej. Dolna brązowa dekorowana rzutem kwiatowym po bokach, z noskiem zdobionym srebrzystą taśmą w geometryczny wzór. Górna, w niższej beżowej części z haftem czarnego meandra naprzemiennie z zieloną wicią roślinną z białymi kwiatami i czarnymi owocami. W wyższej czarnej części haftowane zdobienie w formie chryzantem i motyli. Do wykonania dekoracji użyto głównie nici białych, beżowych, błękitnych, czarnych i zielonych. Wnętrze buta obszyto płótnem.

But ten, zwany lotosowym, jest przykładem elementu stroju kobiecego wyższych sfer chińskich, które praktykowały wiązanie stóp. Tradycja ta sięga X wieku, przetrwała niemal tysiąclecie, a została zapoczątkowana baśniową historią o chińskim Kopciuszku. Opowieść o pięknej dziewczynie ewoluowała, szczególną uwagę poświęcono jej małym stopom, nazywanym „małymi lotosami”. Stały się one przedmiotem fascynacji o zabarwieniu erotycznym. Wierzono, że dla mężczyzn najatrakcyjniejsze były jak najmniejsze stopy. Kobiety zaczęły poddawać się okrutnej praktyce łamania kości i bandażowania stóp, co powodowało szereg niezwykle bolesnych dolegliwości i ogromne trudności w poruszaniu się.

Ostatnia cesarska dynastia Qing zakazała tego procederu, jednak walka z okaleczającą tradycją przyniosła skutek dopiero w pierwszej połowie XX wieku.

Zapisy w inwentarzach wilanowskich i archiwalna dokumentacja fotograficzna wskazują, że but  mógł znajdować się w dawnych Pokojach Chińskich urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego.

But ten stanowi parę z Wil.3297/2.

Hasła kontekstowe: buty lotosowe, chryzantema, motyl, Stanisław Kostka Potocki, Pokoje Chińskie, Qing, wiązanie stóp