Marienwerder. Hammermühle (Gartenansicht) | Kwidzyn. Młyn-hamernia lub Kuźnica, widok ogrodu

Widokówka „Marienwerder. Hammermühle (Gartenansicht)” („Kwidzyn. Młyn-hamernia lub Kuźnica, widok ogrodu”) przedstawia wpisany w okrąg widok budynku i ogródka piwnego od strony rzeki Liwy. Kartka bez obiegu pocztowego z tzw. długim adresem. Wydawcą była firma „Dr. Trenkler Co.”, która powstała w 1894 roku w Lipsku. Szybko stała się potentatem w branży wydawniczo-drukarskiej pocztówek, zyskując miano lidera w całym Cesarstwie Niemieckim. Przedsiębiorstwo produkowało pocztówki z całego świata, zatrudniając do tego celu 700 pracowników.

Dzieje Hammermühle według źródeł sięgają pocz. XVI wieku. Ta nadrzeczna i podmiejska osada położona była w Dolinie Liwy w okolicy dzisiejszej Miłosnej (dawniej majątek Liebenthal). Od wieków działały tutaj młyny wodne tj.: młyn kuźniczy, młyn papierniczy czy zakłady, w których powstawała mąka. Obszar ten utrzymał częściowo swoje historyczne funkcje do czasów likwidacji młyna „Miłosna” na pocz. XXI wieku. Innym bardzo ważnym przedsiębiorstwem prosperującym w tym miejscu był browar i słodowania o nazwie Brauerei und Malzfabrik Hammermühle, których początki sięgają poł. XIX wieku. Zespół budynków browarnianych powstał naprzeciwko zabudowań młyńskich po drugiej stronie rzeki. Wpływ na jego dynamiczny rozwój na przełomie XIX i XX wieku mieli kolejni właściciele — Franz Steiner i Hermann Dressler. Produkcja piwa w tym największym browarze w okolicy oparta była na stylach warzenia piwa pilzneńskiego, monachijskiego, a także dortmundzkiego. Specjalnością browaru była także produkcja i sprzedaż tzw. piwa medycznego, które było „płynnym chlebem” (kwas chlebowy?) o niskiej zawartości alkoholu. Wszystkie te wyroby piwne można było nabyć w lokalnych sklepach, lokalach, restauracjach i gospodach. Wielogatunkowe trunki serwowano również w formie wyszynku przy browarze w firmowej pijalni piwa, przed którą znajdował się ogródek piwny ze stolikami i krzesełkami (na widokówce). Od II poł. XIX wieku miejsce to było chętnie odwiedzane przez mieszkańców Kwidzyna, także ze względów na malownicze, kulturowe oraz przyrodnicze walory. Obecnie przestrzeń ta jest niemalże całkowicie zdegradowana i zapomniana.

Łukasz Rzepczyński