Alegoria wzroku - figurka

Alegoria wzroku przedstawiona jako kobieta siedząca z lustrem przed toaletką. Należy do serii Pięciu zmysłów, w skład której wchodzą także dama przy szpinecie (jako słuch), przy stoliku z posiłkiem (jako smak), z kwiatami (jako węch) oraz z wyciągająca dłoń do ptaszka w klatce (jako dotyk). Oprócz figurki malowanej farbami naszkliwnymi w kolekcji wilanowskiej znajdują się jeszcze trzy przedstawienia biskwitowe: wzrok, słuch i smak (Wil.781-Wil.783).

Autorem tak ujętych modeli zmysłów jest miśnieński modeler Johann Carl Schönheit (1730-1805). W swoim dzienniku prac zanotował on w czerwcu 1772 roku wykonanie tak ujętych figur. Motyw cieszył się dużą popularnością, wobec czego produkowano go w Miśni jeszcze długo (z pewnością do połowy XIX wieku). Kopie dam jako zmysłów powstawały także w innych wytwórniach. Możliwe jest, że figurka wilanowska jest właśnie kopią wyprodukowaną w innej fabryce. Przemawiają za tym jej wymiary: jest ona mniejsza niż figurka wzroku w wersji biskwitowej, co charakterystyczne dla kopii zdjętych z wyprodukowanych gotowych figurek (które później kurczą się w piecu).

Kobieta siedząca przy gotowalni ubrana jest w suknię z zielonym, obcisłym stanikiem caraco z koronkową wstawką z przodu. Delikatne porcelanowe koronki wykonywano zanurzając w płynnej masie porcelanowej kawałki koronek i tiulu, a następnie drapując je na figurce już po wyjęciu jej z formy. W piecu organiczny materiał całkowicie się wypalał pozostawiając delikatny i bardzo kruchy ażur.

W kolekcji wilanowskiej figurka znajduje się od połowy XIX wieku, pierwszy raz łączona jest z zapisem w inwentarzu po 1850 roku "Kobieta-" (porcelanowa) siedząca przy gotowalni szt.1.