Stół

Stół okrągły na trzech nogach z trójramiennym wiązaniem w dolnej partii, wykreślonym trzema wklęsłymi łukami, dekorowanym paskiem intarsji powtarzającym jego kształt. Nogi zakończone u dołu mosiężnymi sabotami w kształcie lwich łap, u góry z lekko wygięte i wywinięte do środka w kształt przypominający wolutę. U nasady nóg, wsparte na wolutach, znajdują się pełnoplastyczne, uskrzydlone mosiężne głowy lwów podtrzymujące oskrzynienie. Na nogach pod lwimi głowami nakładane płaskie metalowe motywy roślinne w formie wydłużonej palmety z sześcioma parami zwiniętych listków. Z boku nóg na wolutach nakładane metalowe rozety od których odchodzą spiralnie zwinięte cienkie wici roślinne, na zakończeniu rozwijające się w kształt dzwonka, pod którym znajduje się muszla z dwiema wolutami i kampanula z siedmiolistną gałązką. Oskrzynienie gładkie, nad głowami lwów przerwane płaskimi kostkami. Blat wystający poza oskrzynienie, o krawędzi wykończonej wypukłą mosiężną listwą z ornamentem przypominającym wole oczka. Blat stołu bogato intarsjowany ornamentami roślinnymi w formie wici i girland, oraz pasków ułożonych w trzy koncentryczne pasy.

Stół stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składa się poza nim kanapa (Wil.4021), dwa fotele (Wil.4022, Wil.4023) i cztery krzesła (Wil.4024–Wil.4027). Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, często fornirowanych drewnem mahoniowym, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała złoty kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.