Szafa biblioteczna

Szafa biblioteczna dwudzielna, dwuczęściowa, kryta fornirem mahoniowym.

Podstawa na prostym cokole, o dwóch parach drzwiczek dwuskrzydłowych, ażurowych, wypełnionych siatką, przykryta blatem nieznacznie wystającym poza obrys. Blat w dwóch partiach nad drzwiczkami ruchomy, poziomo wysuwany ku przodowi. Skrzydła drzwiczek o kształcie zbliżonym do kwadratu, ramiaki płaskie, proste. W prawych skrzydłach w połowie wpuszczane zamki mosiężne. Plecy i wnętrze z surowego drewna. Wnętrza podstawy w narożach opatrzone listwami o zębatych nacięciach do montażu półek.

Nastawa o dwóch parach drzwi dwuskrzydłowych, ażurowych, wypełnionych siatką, zwieńczona płaskim fryzem oraz wydatnym gzymsem. Pośrodku zwieńczenia klinowaty kartusz z malowaną dekoracją ornamentalną oraz literą „I” lub „J”. Skrzydła drzwi prostokątne, wydłużone, proste, w połowie wysokości przedzielone poprzecznie na dwa pola. W prawych skrzydłach, w połowie wysokości wpuszczane zamki mosiężne. Plecy z surowego drewna. Wnętrza nastawy w narożach opatrzone listwami o zębatych nacięciach do montażu półek.

Komplet szaf został przywieziony z Petersburga w 1855 roku przez Augusta i Aleksandrę Potockich i stanowił element wyposażenia dawnej Biblioteki Wilanowskiej, a dokładnie jej części mieszczącej się na piętrze południowego skrzydła pałacu. Jest wymieniony w Przewodniku po Wilanowie Władysława Czajewskiego z 1893 roku:

Ostatnia sala H. umieszczona nad Galeryą otwartą, w dziesięciu szafach mahoniowych, przywiezionych z pałacu Potockich z Petersburga, zawiera dzieła w obcych językach, a mianowicie: powieści 678, dramatów 419, poezyi greckich i łacińskich 197, Literatura 452 dzieł.