Siekierka z tulejką

Efektowna, stosunkowo długa i smukła siekierka z brązu jest zdobiona poziomym żebrowaniem z delikatnymi karbami. Pewnej lekkości nadaje jej facetowanie obu bocznych ścianek. Siekierki z tulejką najczęściej pełniły rolę narzędzi, co potwierdzają ślady zachowane na drewnie z grodu w Biskupinie. Mogły być też wykorzystywane jako broń. Wskazuje na to wyposażenie grobów mężczyzn, w których siekierki współwystępowały z inną bronią, nigdy z narzędziami pracy. Prezentowany zabytek datowany na V okres epoki brązu (lata ok. 900–750 BC) odkryto pod koniec XIX wieku w dużym skarbie złożonym z 15siekierek tego samego typu i ośmiu okazów z tzw. skrzydełkami, broni, ozdób ciała i stroju, elementów uprzęży końskiej oraz przedmiotów związanych z metalurgią i odlewnictwem. Depozyt odkryto na głębokości zaledwie 15 cm poniżej powierzchni zatorfionej łąki, należącej do pana Augusta Schiewera. Wszystkie przedmioty brązowe umieszczone były w pokaźnym naczyniu glinianym obok wielkiego kamienia. Typ prezentowanej siekierki wywodzi się z kręgu kultury nordyjskiej. Licznie występuje na terenach północnych Niemiec, w Danii oraz Szwecji. W Polsce należy do bardzo rzadkich znalezisk. Z Pomorza i Wielkopolski znanych jest zaledwie pięć okazów, w tym trzy ze skarbu w Witkowie.

Dorota Kozłowska