Głowa

Prezentowany fragment glinianej rzeźby przedstawia głowę ludzką z podłużną twarzą, na której zaznaczono charakterystyczne pionowe, poziome i ukośne nacięcia, tworzące na czole wzór jodełkowy, na policzku ukośnych drabinek, natomiast między okiem a uchem naniesiono dekorację w formie ornamentu kostkowego. W ten sposób prawdopodobnie zaprezentowano skaryfikację.

Rzeźba została wypalona przez doświadczonego specjalistę, który dysponował odpowiednim, dobrej jakości piecem. Na podstawie ceglastej barwy fragmentu figurki można stwierdzić, że artysta zastosował wypał utleniający. Podwyższona temperatura wpłynęła na twardość i trwałość wypalonej gliny, zmniejszając tym samym ryzyko mechanicznych uszkodzeń i zarysowań.

Geneza i przeznaczenie terakotowych figurek z Djenne-Jeno są nadal przedmiotem badań naukowych. Rzeźby tego typu odkrywano podczas prac archeologicznych w mieszkalnych częściach domostw, gdzie najprawdopodobniej były ustawiane na domowych ołtarzach. Wielu badaczy uważa, że mogły przedstawiać zmarłych przodków lub duchy opiekuńcze. Potwierdzeniem dla tej tezy jest wciąż żywy w tym regionie kult przodków oraz wiara w duchy opiekuńcze, których zadaniem jest ochrona gospodarstw domowych.

Katarzyna Findlik-Gawron